bizim kapıcının veledinin her kar yağdığında yaptığı eylemdir. penceremden baktığımda tertemiz, dokunulmamış bembeyaz bir örtü görmek isterken bir sürü ayak izi görüyorum her seferinde. ayrıca veledin kız arkadaşı da yok*.
insanin icindeki kucuk cocugun olmadigini gosteren eylem. gonul aslinda o kara basmak degil; o karda sagdan sola, soldan saga yuvarlanmak ister ama hasta olucam diye korkar, ne yazik ki.
