tickylerin bulunmadığı** nadir festivallerden bir tanesi, ortamın rock'n coke a göre daha salaş olduğu mükemmel festival. birçok insan sırf daha az maliyetli olduğu için gidiyor ama yine de birşeyler kaparak geri dönüyorlar. ormanın ortasında ne kadar bağırırsak bağıralım kimsenin bizi duyamayacağı bir yerde "savaş olmasın" çığlıkları atmamız saçma değil, küçük ufacıcık bir eylem bile hedefine ulaşıyordur heralde. (bkz: (#865780))
kanımca bana acı gelen tek olay, gerçek rock kitlesinin üzerine özenti diye tabir edilen kimselerin de son yıllarda eklenmiş olmasıdır, eğer kimlerin sahne aldığına sırayla bakarsak, ilk yıllar death metal, black metal, trash grupları, sonra alternatif ve hatta pop-rock a kaydığını göreceğiz. bu festivali organize edenler amaçlarına ulaştılar, evet, terörizmin en büyük destekçisi abd'ye türkiye'deki en sıkı tepkiyi gösterdiler. ama ıskaladıkları birşey vardı, ilk yıllar gelen o saf kitle artık arada kaynıyordu hem de 30.000 kişi arasında. bu arada, başlamasına aylar kala reklamları otobüs duraklarında, kola kutularında, radyoda ve hatta tv de yayınlanan diğer festivalin kalabalığı 50.000 civarlarında. demek ki neredeyse sıfır reklam ile de bu iş olabiliyormuş. şimdi gelelim gençlerin barışarock'a gelme sebeplerine,
bu sebeplerden bir yada birkaçı yüzünden gelinir festivale,günümüzde pop grupları çıkar sahneye,hede çıkar fazladan 1000 kişi, hede höde çıkar ekstradan 500 kişi vs, sürer gider ama geriye dönüp baktığınızda ilk festivalinize gelen 2000 kişiden artık kimseyi göremezsiniz aranızda, ve yeni kitle ne savaş için oradadır, ne tepki için ne de ölen insanlar için,
"-abii aylin geliomuş festivale, hem de bedava kız falan da düşürürüz
-tamam hemen çıkıoz yola"
gibi diyalogların yaşanması muhtemeldir.
şu anki drum, kanımca hala türkiye'nin en iyi festivalidir, ve uzun yıllar değişmeyecektir de, en büyük özelliği olan salaş yapısını kaybetmeye başlamıştır, artık dinlenecek müzikler daha da azalmıştır, kendimizi daha yabancı hissetmeye başlıyoruzdur.
iyi ve kötü eleştirilerden sonra son söz,
barışarock 50 cent'i getirse bile giderim, çünkü sahneden aşağıya alkışlarla değil, yumruk, taş ve sopalarla indiğini görmek çok zevkli olur.
türkiye de türk bayrağı açınca dayak yeme tehditiyle karşı karşıya kalmak gibi saçma salak bir durumla karşılaşılan, çevredeki onca insan ne bok yemeye bakınıyorsunuz öyle dedirten festivaldir.
aşırı komünist kişilerin çoğunlukta olduğu, genellikle tanınmayan ama kötü olmayan grupların çıktığı "türkiyede bu kadar çok iyi gitarist varmıydı vardılarsa bu zamana kadar neredeydiler" dedirten * festival.festival alanındaki insanların festivalin anlamıyla fazla alakası olmaması üzücüdür.lübnan filistin diye yanıp kendi vatanının ne halde olduğunu bilmeyen ya da unutmuş kişilerinde bulunmuş olduğu festival.
otu boku eleştiren sözlük yazarlarının eleştirdikleri festival.hem zaten bölücü canım bu rockçu gençler asalaım keselim bunları. (bkz: ironiden anlamayan kişiler)
kapıdaki görevli çantadaki lolipopu görüp "ben akşamları balkonda lolipop keyfi yaparım, pek bir severim"**diyince lolipopu ikram edip parfümümü almamasını rica ettiğimde parfüm sokulabilen bir festival olmuş festivaldir.
pilavcı amcanın muazzam pilavı sürekli önünden geçipte bir türlü erişemediğim waffle cısı, bol kepçe kumpircisi ve adını zikredemediğim onlarca isimsiz kahramanı olan yiyecek festivalidir... **
siyasetin müziğin önüne geçtiği bir festival olmus ve insanlara müzik dinlemeye mi geldik yoksa miting yapmaya mı sorusunu ilk olarak sordurmustur. ilk yılında ''savaşa karşı ses çıkar''mak amacı ile başlatılan organizasyon bugün ''kürtlerin sesi'' dergisi tadında hizmet veriyor.tamam müzikler hoştur güzeldir fakat festival tam bir çelişkiler yumagıdır efendim.bunlardan birincisi ice tea, nescafe ve nestle satılmasıdır ikincisi ise mor ve ötesinin çıkmasıdır.mvö bundan bir kaç yıl önce fanta gençlik festivalinde türkiye yi turlamamıslarmıdır?
herşeye rağmen oldukça eğlenceli geçen,dışarıdan yiyecek sokmanın yasak olmasına karşın her türlü o işi hallettigimiz, izmirden otostop ile geldigimiz bu sebepten parasız olarak takılıp içkiye para ayırmadıgımız,türbanlı metalci kavramını orada öğrendigim güzel festival. onr u da bi ara görüp takılmışlıgımız oldu orada.
barışa rock karşı karşı festival...
ota boka pogo yapan özenti elemanların çoğunlukta olduğu bir festival olmuştur. bu festivalde işin ilginç yanlarından biri de nestlenescafe ve liptonice tea satışı yapılmasıydı. ama konserler ve grupların performansları görülmeye değerdi.
28 ağustos akşamı sarıyer çayırbaşındaki o ormanlık alanın çöp ormanına çeviren etkinlik.toplanma amacınız nedir ? diye sorulduğunda "efendim savaşa hayır, barısa evet ve emperyalist güçler defolun" ayakları çekiyorsunuz ama once o dogayı savunun. her sey cocacola icmemekle olmuyor be gençler, pislik yuvasına dönmüş o ormanlık alanı gördüğümde resmen şok oldum.Bu arada millet'in genelde gelme amacı maalesef savaş bahane kadınlar şahane olmuştur.Ömür boyu'da katılmayacağım etkinliktir.geçmiş olsun...
sürekli değişen konser saatleri, 20 dk. canlı müzik ve hemen arkasından 1 saat metal müzik yayını sebebiyle insanı tahammülsüz hale getiren, herkesin her şeyi alkışladığı, bol sloganlı festival.
bu gece itibari ile sona eren ve olay yeri inceleme ekibi olarak tahminimiz 50 bini aşkın insanın katıldığı, bol kuyruklu geçen ayrıca programda belirtilen grupların saatlerinin dışında ve karışık olarak sahne almasıyla tepkimizi çeken karşı festival.
bu sene 50000 kişinin beklendiği savaş karşıtı festival. son duyumlarımıza göre şimdiden 500 kişi gitmiş bile ve insanlar uzun kuyruklarda bulunmaktaymış.uludağsözlük haber ajansı sundu.ben kisil.iyi akşamlar.
