masumiyet cinayetle başlar gibisinde aptal bir söylem. önce savaş, öldür ondan sonra onun adı barış olsun; hadi len. eleştiren, muhalif herkesi öldür, içeri tık, açları gebert, çingeneleri sür, kürtleri öldür, ermenileri linç et sonra adı barış olsun. generaller de barışın koruyucularıymış zaten.
(bkz: pax romana)
Dogru ve yerinde onermedir. Tarih boyunca yeryuzunde savassiz buyuyen bir millet yoktur. buyuk ve kudretli devletler daima savaslardan sonra kurulmustur. Humanizm safsatasi nekadar ilerlerse ilerlesin yeryuzu denilen mulakat alani milletlerin savas alani olmaya devam edecektir. edebiyatla felfeseyle, humanist pozlar vermekle bu kaide degismez, degisemez. Bu savas aleyhtarligi komunist makulenin herzevekilligidir. Oysa bilmezler ki komunist cin'de mao yonetimi ele aldiginda ilk is olarak tibet' zaptetmistir. O tibet ki ortalama 5000 metre yukseklikte, tuhaf insanlarin yasadigi bir yerdir. Rusyaamerika'nin vietnam'a saldirisindan rahatsiz olmus fakat kendisi cekoslovakya'yi isgal etmekten ve finlandiya'ya saldirmaktan geri durmamistir. Bizde milli cikarlarimiz dahilinde savasmaya mecburuz. Kurtarilmamis turk ellerini ve Turk soydaslarimizi kurtarana kadar, son mermiye kadar savasmaliyiz, buna mecburuz. Baris ancak bu ulku gerceklestikten sonra bahsolunabilir bizim icin.
zamanımızda yapılan şeydir ve doğrudur, daha doğrusu eski zamanın tekniğidir bu. kim kazanırsa barışı alır. ama savaş ölüm demektir. o zaman ölüm de barış oluyor. karışık durumlar.
