13 sene önce vefat eden baş sanatçı. 13 yaşındaydım vefat ettiğinde. aklımda o zamanlardan bir tek "ayı" şarkısı kalmıştı. "arkadaşım eşek" şarkısını ana sınıfında ezberletmişlerdi bize. adı barış idi kendisi barış elçisi.
13 sene önce aramızdan ayrılan büyük insan, Moda'da kendi adıyla anılan sokakta yaşamaktaydı, bize verdigin değerlere pek sahip çıkamadık be barış abi, arkadaslarımızda hep eşşek!
Sevgiler...
maalesef ölünce daha iyi 'tanıma' fırsatı elde edebildiğim büyük sanatçı. gidenin büyüklüğü gidince anlaşılıyor denir ya öyle bir şey galiba. belki de o zamanlar sadece bir çocuk olunmasından kaynaklanıyordur.
13 yıl önce bugün, vefat eden güzel insan, sanatçı kelimesinin tam karşılığı. hele şimdilerde ortalıkta dolanıp duran şaklabanları görünce, değeri daha çok anlaşılıyor.
aramızdan ayrılışının 13.yılını derin bir üzüntüyle yaşıyoruz. çocuktum ölümün nasıl bir şey ve nasıl acı olduğunu yeni yeni anlıyordum vefat ettiği gece gözüme uyku girmedi uyumak gelmedi içimden. keşke yaşasaydı da adam olan çocuklarını görseydi. ah be barış abi nur içinde yat.
sözlüklerde bir başlıkta kesinlikle olumsuz veya kötü görüş bildiren bir entry olur. ama sen ne büyük bir insansın ki sözlüğün sivri dilli yazarlarını bile deliğinden çıkartmaktasın hala tatlı dilinle...
rahmetle ve özlemle anıyoruz. unutamadık, ne olur anla bizi...
yıl 92 93 o civarları, rahmetli amcamın evindeyim. takmışım barış abinin simsiyah üzerinde mavi etiketli, barış manço darısı başınıza albümünü. 5 yaşında veledim. ne anlarım kara sevda'dan can bedenden çıkmayınca'dan. amaç müzik dinlemek değil. aklım sıra rahmetlinin bana kızıp kızmayacağını anlamak. ilk buluşmamız öyle oldu barış abimizle. büyüdük mega manço, müsadenizle çocuklar derken unuttuk barış abimizi. 1 şubat 1999 günü hatırlattı abimiz kendini hiç istemediğimiz bir şekilde. annemle kadıköy'e barış abinin evine gittik. tıklım tıklım bütün cadde. o zaman anladım büyük sanatçı, en önemlisi büyük bir insan olduğunu. sonra mançoloji'yle ezberletti tüm şarkılarını. öldüğü gün tanıttı kendini. şimdi sadece kahpe 1 şubatta değil her rahmetli amcamın mezarını ziyaret edişimde ezberletiyor gittiğini.
unutmak kolay demiştin alışırsın demiştin
öyleyse sen unut beni yeter ki benden isteme
gözlerimde yaş kalbimde sızı unutmadım seni
unutamadım unutamadım ne olur anla beni.
öldüğünde hıçkıra hıçkıra ağladığım insan, çocuktum oysa, adam olacak çocuktum. adam olacağım barış abi sana verdiğim söz için. iyi ki vardın abi. iyi ki. allah rahmet eylesin yine ağlatırsın bizi, yine tebessüm ettirirsin. hele ki aynalı kemer ince bele deyişinle abi. deme abi. ölürüm.
aklımdaki ilk hatırası buydu barış abinin. sonra adam olacak çocuk, dönence, japonya konserleri, unutulmaz şarkıları. rahat uyu barış abi, mekanın cennet olsun.
daha küçücükken trt de yayınlanan 7 den 77 ye programıyla tanıştığım, o zamanlar ailemden sonra neredeyse en çok sevdiğim kişi olan, uzun saçlı insanlara her zaman sempati duymamı sağlamış büyük sanatçı. cem karaca gibi o da yerleri dolmayanlardan.
koskaca 13 yıl olmuş sen gideli zaman nasılda bu kadar hızlı geçiyor kimse farkına varmadan.
7 den 77 ye diyip herkesi kuçakladığın o program çocukluğumuzun en güzel hatıralarını içinde barındırır.
mekanın cennet olsun barış abi, huzur içinde yat sonsuza dek.
dinlemekten pek keyif aldığım parçan benden sana gelsin.
