başlığı açan kürtçü kişi(liksiz), barış manço'nun vatansever kimliğini bildiği için böyle bir başlık açmıştır. bunun gibiler ahmet kaya gibi teröristlere sanatçı derler.nazım hikmet gibi stalin'e tapan organizmaları şair ilan ederler.
şurada bir anaokul bebesini çevirsek o bile " barış abim " der ve saygı duyar.
barış manço gerçek bir sanatçı idi. bir sanatçıda olması gereken tüm nitelikler vardı.
sanırsam konuyu açan ismail yk gibi tipleri dinliyor olacak ki ve adam olacak çocuk izlemeyip, adam olamamış ki böyle dikkat çekmeye çalışıyor.
boşverin. verin eline pamuk şeker oynasın.
bunu diyen "harname" yazarı şeyhi'ye de ajdar yakıştırması yapar. ve "bakın ben işte bu kadar şuursuzum" demek ister aslında.
barış manço'nun "gamzedeyim deva bulmam" gibi bir şarkısından bihaber olup da cehalet ehlinin en baba monoloğuyla karşılaşmak üzücü bir durum.
bir sanatçının şarkılarındaki imgeleri, anlamları anlamayıp o sanatçının aleyhinde, tespit yaptım diye dolaşmak size de cahil cesareti kavramını hatırlatmadı mı?
ülkemizin bayrağını japonya gibi bize çok uzak bir ülkede dalgalandırdığı, japonları nane limon kabuğu diye bağırtabildiği, çocuklara diş fırçalamayı, sebze yemeyi vb bilumum hasleti aşıladığı, şarkılarını kuşaktan kuşağa milyonlarca insana dinletmeyi başarabildiği için olan histir. bunu anlayamayanlar da bir soda içsin bi'şeyleri kalmaz.
barış manço iyi bir şarkıcı kötü bir sanatçıdır. toplumun büyük kesimi tarafından, sadece kendi kıçını düşünen kişilere sanatçı denildiği için barış manço da sanatçıdır. peki topluma ne vermiştir? bu tartışılır.
ölmeden hemen önce bir gazeteci ahmet kaya'ya, o linç edilmeye kalkışıldığı, mgd gecesinde neden bu kadar öfkeli bir konuşma yaptığını sorduğunda ahmet kaya'nın cevabı şu olmuştur, "o salonda sahte bir mutluluk vardı ve türkiye gerçeklerine uymuyordu. öfkem bunaydı." sanatçının şarkıcıdan farkı budur.
