Üzerinden yüzlerce yıl geçmiş olmasına rağmen Rönesansla meselesini hala kapatamamış, 300 yıl sonra yapılmış eserleri bile Romanesk bakış açısıyla fütursuzca eleştiren, sizin klasikçi olmanıza tahammül edemeyerek akılcı varoluşunuzu kuralsız iğnelemelerle yeren, sizin mantıkla yaklaştığınız her şeyi karamsarlıkla küçümseyen, sanat tarihinin kendilerinden ibaret olduğunu sanan sevgiliyle edilen kavgadır.
Barok sevgilinin hakkını yememek gerekir şimdi. Klasisist sevgiliye kaos gibi gozukup ritimlerinden armonisine kadar karmaşık ve mantıksız olarak adlandirdigi şeyi bir üst düzen olarak görüp; adagio, toccata ve fugue lerde ürperebilir. Hatta bu klasisist akimin pop un baslangici oldugunu iddia edip sevgilisini iyice üzebilir de. Barok döver.
'KAdınlardaki sorunlu erkeklere ilgi duyma hastalığı' neticesinde Arthur Schopenhauer tipi akılsızlığı savunan sevgiliyle yer yer şiddetli eylemlere varacak şekilde kavga etmektir. Halbuki kişinin Öznel zevkleri ve fantezileri bir dönemi ya da bir akımı açıklayamaz. O ise tüm akımların böyle çıktıklarını savunacak Ve tartışacak kadar toplum sosyolojisinden uzak ne yazık ki.
Şöyle kalın bir kitap bulsam kafasına fırlatacağım ama kitaba yazık.
