buğu kelimesine yu eki yapıştırılır mı? hint-avrupa dil ailesine mensup olan güzel türkçemize -ki kendisi alabildiğine ağdalıdır- bu yapılır mı? y kaynaştırma harfi miydi bi de lan?
hepimiz, baya baya bi köşede durup, bi şeylere sallarken, popülere burun kıvırıp, olmuşa olmamış muamelesiyle "gemiyi icat eden adam benim amk" özgüvenini yaşarken bu yaptığımız oluyor mu hiç? aynayı "aralayıp" kendimize baktığımızda acımaya ara mı veriyoruz?
paso soru sorarak, tanım girmeden, derdini sadece burda değil markette, işte, aşkta, rakı masasında anlatamadan yazıyı bitirmek formata ne derece uygundur? bu son sorunun cevabını gammazlar verecek, siz üstünüze alınmayın.
Genellikle filmlerde gördüğümüz bir davranıştır. Genelde milletimizdeki insanların bazıları ne kadar narsist olsada üşengeçlikleri ağır basar; yani o buğuyu eliyle silip kendine bakacağına banyodan çıkıp kurulanıp kıyafetlerini giydikten sonra buğusu geçmiş bir aynada kendine bakmayı tercih eder.
