bir önceki yazımda yazmayacağımı söyledim.. fekat uyku bu gece haram bana sanırım.. odamdayım şimdi.. sıcak bir ortam var.. titremelerim önce azaldı, şu anda stabil durumda.. iyiyim yani dostlar.. içinizde düşünenleriniz vardır mutlaka beni.. onlar içindi bu giriş bölümü.. iyiyim yani..
bu yazıyı yazmaya karar verdim evet, ama ne yazmam gerektiği konusunda hiç bir fikrim yok.. size o'ndan bahsedeyim desem.. içinizde çok troll var ve kalkar biri terbiyesiz bir şey yazar, ayarım kaçar külahları değişmek zorunda kalırız.. klavye delikanlılarıyla ağız dalaşına girmek bana göre değil.. aşktan, sevgiden bahsedeyim desem ne biliyorum ne anlatayım.. daha önce öğrendiklerim, yaşadıklarımın hepsi (toplama vurduğunda bir elin parmaklarının sayısının 1 fazlasının yarısının 3 katının 4 eksiği bile yapmıyor) ( bravo yine elimizde 5 sayısı var doğru hesapladın ;) ) fasa fisoymuş.. şimdi haklarını yemeyim o güzel insanlarla da kötü şeyler yaşamadım. ama bu ilişkimde acı çekmenin ne demek olduğunu öğrendim.. sevdiğin bir dokunuşuyla size dünyaları sunduğunu hissettim.. bir bakışıyla zamanı durdurduğunu gördüm. sevdiğimi, sevildiğimi, ilk defa ailemden başka biri için değerli biri olduğumu hissettim lan.. daha ne olsun? bir şeyler olması için çaba sarf ettim. onu kazanmak için emek verdim. ama olmadı galiba. beceremedim. oysa türk sinemasının en uyduruk kaza sahnesi kadar, uydurmaymış yani selvi boylum al yazmalımda ki sevginin tanımı.. hani sevgi emek'ti.. acele mi ettim acaba?.. hareketleri yakınlaşmaları, dokunuşları, sözleri, yazıları yanlış mı yorumladım? yok yere mi heyecanlandım? yok yere mi çarptı kalbim deliler gibi? yok yere mi tuttun elimden? yok yere mi öptün? yok yere mi sarıldın? yok yere mi ha? hepsi hayal miydi? hayal değildi bence, izlerini taşıyorum hayla.. gözlerimizin içine bakarken dökülen göz yaşları timsah göz yaşları mıydı? değildi tabii ki.. nasıl inanmamı beklersin böyle bir şeye? nasıl dersin, hiç kimse, hiç bir şey için üzülme diye.. sen ne hiç kimseydin, ne hiç bir şeydin. her şeyimdin, hala öylesin. ama o kadar kolay mı, o kadar basit mi bu? seni bu kadar derine koymuşken nasıl çıkartayım bulunduğun yerden.. ne derim, nasıl açıklarım bunu kalbime? pardon kalbim, bir hata yapmışım kimseye değer vermemem gerekiyormuş, kusura bakma.. nasıl derim bunu, söylesene.. benim aklım almıyor ki başta, kalbime bunu açıklayabileyim.. off bilmiyorum.. bilmiyorum.. bilmiyorum.. hiç bir şey bilmiyorum.. bildiğim her şey silindi, yeniden yazılıyor.. allak bullak durumdayım, gel kurtar beni.. çıkar şu girdaptan.. tek bir sözün yeter biliyorsun..
kalbinin sesini dinle...
söyle sadece.
