Yıl 2014.
Bir bayram sabahı.
Zaten ailemden ayrı ilk bayramim gayet depresyon havasindayım üstüne bi de bayramın 2. Günü nobetciyim tanıdığım bildiğim kimse yok. Kendi kendime bayram kahvaltısı hazirlamisim bu yandan ağlayıp bu yandan zeytin yiyorum.
Çayı çay olarak değil raki niyetiyle içtiğim bir an artık sen düşün.
Kapı çaldı. Delikten baktım çoluk çocuk. Ay bi sevinç bende. Kaptım sekerlemeleri açtım kapıyı mutlu mutlu.
-iyi bayramlar teyzeeeeee
Teyze?
Etrafima bakıyorum başka kimse yok. Çocuklar bana teyze diyor hala.
Beynimden vuruldum.
Lannn.
Ne zman teyze oldum ben teyze senin anandir velet!
Çocuk haklı ama. En büyüğü abla dedin diye ısrar etsem aramızdaki yaş farkindaki yaşa sahip erkekler askerlik kağıtlarını almış.
Teyzeyim ya ben.
Anne olamadık teyze oluruz napalim.
Yaş ilerledikçe ve arkadaşların mini mini bebekleri oldukça yaşanan durumdur. Mesela bana teyze diyen bir sürü küçük adam var etrafımda. (nedense hepsi erkek çocukların bir tane kız yok)Hatta bir tanesinin dili dönmüyor teyzeye "teti" diyor. O bana teti dedikçe içimin yağları eriyor ama.
Ne yapalım ablalık sıfatından teyzelik sıfatına yükseldiysek yani. Zaman akıp geçiyor,tutamıyorum benim suçum mu ? Ama çok fena teyzeyim ya. iyi teyzeyim yani.
