beynini iyice sıyırdığını ispatlayan yazarlardır. misal; yazarın biri şöyle böyle olursa ben bu sözlükten gider kendimi sildririm der ama karaktersiz birisi olduğu için elbette sözünü tutmaz ardında ; eheheh ne var ki siyaset yalan söyleme sanatı değil midir bende yalan söyledim gitmiyorum gitmiyorum işte yavşaksam yavşağım döneksem döneğim, der.
tabii, kime ne adam kendini kabullenmiş bize düşmez. ardından iyice şamaroğlanı olunca gider kafa izni alır ki adı biraz unutulsun ama o da yemez bakar iyice laçkalaşan bir nicki var; ben bu nickten sıyrılayım fake hesapla takılayım.
ama o kadar beyinsizdir ki okkalı bir veda yazısından sonra silik olur ama fake hesabıyla da çaylak olunca dayanamaz cebindeki son gurur kırpıntılaırnı da savurur şerefsizce kendi kendine verdiği sözü yer.
sonra da nedendir bilinemz sağa sola küfre başlar.
var mıdır böyle adamlar bilemeyiz ama olmamalıdır. insanoğlu nun bu kadar karaktersiz ve yavşak olmaması gereklidir.
gideceğim dedikten sonra sayfalarca entry girenler elbette mevcuttur. söz vermek başka şeylere benzemez tabi ki. keza direk hakaret içeren ifadeler neticesinde formatın verdiği bir hak olarak şikayet mekanizması mevcuttur ve ekseriyetle gerekli ceza verilmelidir. bu nedenle ağlamaya da lüzum yoktur.
