Bana her sonbahar hüzün lazım. Sonrasında bu hüznü paylaşacağım bir kadın. Varlığı ile huzur veren, gözleriyle gülen, ses tonuyla bağlayan ve boğmayan kadınlar... Karşılığında bir süre kalbimi verebilirim. Sadece onu sever, sadece ona bakar gözlerim.
Bana her sonbahar aşk lazım. Sonrasında anlatacağım ayrılık hikâyeleri... içinde sevmelerin olduğu, başında gülümsemelerin, sonunda gözyaşının yer aldığı pek karışık aşklar... Karşılığında senelerimi verebilirim. Sadece bizim hikâyemizi okur, bizi düşlerim.
Bana her sonbahar bir fincan kahve lazım. Penceremin kenarında yağmuru izlerken yudumlayacağım tam da ağzımın tadına layık bir kahve... Karşılığında bir süre daha uykusuz kalabilirim. Sadece yağmurun sesini dinler, akıp giden insanlığı seyrederim.
