Yaşar'ın "O'nun vedası" adlı şarkısında geçen ve beni eski anlara götüren buklesi...
hiç beklemediğin birinin yazdığı, bir kaç cümle de olsa incitir, acıtır seni...
Sen bir vampir olursun o birkaç cümlede göğsüne saplanan tahta kazık.
Yanar gidersin, bir kül olursun bir duman...
inanmak istemesen de her eline aldığında, başını çevirdiğinde görebileceğin somut bir şey de vardır ortada.
Böyle durumlarda insanın, en azından benim- kendini gerçeğe inandırması biraz zor oluyor.
Aslında şarkının adı gibi o yazılanlar bir veda'dan ibarettir.
Ama yine de sabah uyandığında "ne kötü rüyaydı be" diyerek uyanırsın... Gerçeğin hala yanında durduğunu anladığında önce yamulur sonra küçülürsün yavaş yavaş...
Dertlerinden kurtulmak için, onları unutmak için yatp uyuyasın gelir. Yatağa girdiğinde ise o an yanında olanların, sabaha hangilerinin yanında kalacağını merak ederek gözlerini yumarsın.
