eylemde bulunmaktan kaçınamayış.
sartre konuşuyor.
her zaman bir sonraki ana ilerlemek ve eylemde bulunmak zorundayız.
bundan o kadar kaçamayız ki; adeta ona mahkumuz.
tam bir girdap, zincir,yakamıza yapışan, ölüm meleği özgürlük!
her adım bir önceki adımdan sonra gelmek zorunda.
adım atmamak bile adım yahu!
düşünsene!
eylemde bulunmayacağım demek bile eylemin ta kendisi!
nasıl kaçabilirsin.
varoluşumu yakalamış, ben olmama kararımı elimden alıyor, pislik ukala!
ben var olmayı bırakmak, paranteze almak istiyorum!
bi süre ertelemek istiyorum!
zamanı durdurmaktan bahsetmiyorum.
hiçbir şeyi yapmamak bile çok şey yapmak.
her eylemde bir sonraki eylemden o eyleme olan geçişi ve aradaki farklılığı fark ediyorsun!
ne kadar boğucu!
istemsiz yaptığın şeyler ve uyku dışında bundan kaçış yok gibi.
hayat mı? şaka maka hayat diyen var. şekil değiştiriyormuş. lan enerji olmasın o şekil değiştiren? evet bir mühendis olarak noktayı koyuyorum:
entalpidir. öhm. evrendeki toplam entalpi (her çeşit enerjinin toplamı) sabittir ancak bu enerjilerin kullanılabilirliği (ekserji) sürekli olarak azalır.
edit: şimdi düşündüm de aynı sebepten ötürü bir de entropi var ki o "bir işe yaramayan, işe dönüşemeyecek enerji" demek. asla azalmaz. aksine, sürekli artar ve evrenin sonunda bile artmaya devam edecek.
Eylemler biter kavramlar baki kalır.
Sen artık aşık değilsindir ama aşk hâlâ vardır.
Umudunu yitirirsin ama diğer yanda bir başkası sarılır değişik umutlara.
Sen ölürsün, yeni doğan devam eder hayata.
Sen doyarsın, açlık bir çocuğun en büyük tehlikesi olarak sürer.
Herşey biter, hic bir şey bitmez. Biz biteriz, hiç bir şey bitmez. Bir yerlerde herşey devam eder.
değil uzun adam dünya gelse bitiremez bizim içimizde ki gerçek ata sevgisini. bu ülkenin kurucusu olan ulu önder atatürk'ü saygı ve sevgi ile anıyoruz.
