aman kendini asmış
yüz kiloluk bir zenci
üstelik gece inmiş
ses gelmiyor kümesten
ben olsam utanırım
bu ne biçim öğrenci
hem dersini bilmiyor
hem de şişman herkesten
*****************************
iyi nişan alırdı
kendini asan zenci
bira içmez ağlardı
babası değirmenci
sizden iyi olmasın
boşanmada bir inci
çok canım sıkılıyor
kuş vuralım istersen.
Şafaksız şehirlerin rıhtımında
Ortayerinde oynanan hayatın
Silik bir karakteri gibi,
Sessizlik var, sinmişlik var
Ellerine uzanan çığlıklarda kaybolan
Karanlık bir korku var,
Sensizlik var işte,
Nasıl anlatılır bilmem,
Nasıl çizilir kağıda,
Nasıl betimlenir kafiyesiz bir şiirin
En devrik cümlesinde.
hiç tanımadığın insanlardan şiir beklemeye başlamışsan
dön bak geceye yalnızsın ne yapsan
ölümden sevimlidir yalnızlık
yaşıyorsun düşünüyorsun
ne çıkar mecnun olsan leyla olsan.
unutmak değil de alismak aslinda
alismak kahverengin olmadan yasamaya
alismak sessizlige , sensizlige
sen olmadan da hayata tutunabilmeye
ve aslında bütün mesele
kahvelerde kaybolamamktir belki de
kahve gozlerinde
kahve sende
gözlerin aklimda
bakisin kalbimde
ben sende kaldim.
sen uzakta.
sen daglarin ardinda
sen kalbimde.
ben sende kaldım
seni unutarak baktığımda bile
dünyanın her yerlerinden geçiyorsun
yayılıyorsun kalabalıklara
yalnız yayılmak mı
aşkın en büyüğü,en dayanılmazı demeli buna.