Ben diyorum. insanlara son derece itici geliyor. Olabilir.
Benim sahiden zor bir çocukluğum oldu. Açlığı, tokluğu, parasızlığı, parayı, şiddeti, nefreti, cinayete teşebbüsü ve dışlanmak gibi her şeyi gördüm. Sonucunda henüz çocukken şunu anladım. Kimse sana yardım etmez kezban ya öyle öleceksin ya da böyle.
Bazen dersimi vermek için karşıma geçen insanlar oluyor. Bağırıyor, elini kaldırıyor, orayı burayı yıkıyor, gülümseyip onu izliyorum sakince. Ben bu sahneyi çocukluğum boyunca yüzlerce kez gördüm. Beni böyle mi korkutacak? Ya da beni tehdit ederek mi korkutacak? Bana şöyle böylesin dediği zaman ben ühühü diye mi ağlayacağım? Beni linç ettirdiği zaman onun gücünün karşısında ezilecek miyim? Bana vurduğu zaman oturup ağlayacak mıyım? Parasiz kalinca mı ağlayacağım ya da para bulunca oram buram mı oynayacak? insanlar kendini ne zannediyor ve neden tüm bunlar sonrası bana bir şey olacak zannediyor? Bence onların sorgulaması gerekiyor. Ben bunların tamamını gördüm, zamanında eğildim ve dik durmayı öyle öğrendim.
Benim en sevdiğim insandan korkma ve duygusal ilişkilere çok bulaşmama sebebim Bana bir şeyin olabileceği tek yerde durmak istemememden kaynaklı. Bak onu da biliyorum. Ancak bana sahiden kolay kolay bir şey olmaz.
Bu da iticiyse öyle olmayı kabul ediyorum. Napiiim.
