sahil kenarnda güzel bi iskelenin ucundayım. müzik çalarımda bu şarkıyı buluyorum. kulaklıklarımda irem candar ın sesini duymaya başlıyorum. denizden güzel bi rüzgar yüzüme çarpıyo, tüylerim diken oluyo, içim burum burum burkuluyo, ağlamaya başlıyorum hem de saçımı başımı yola yola ağlıyorum. aklıma ne zaman sahil kenarı gelse bu şarkı kulaklarımda çınlamaya başlıyo. teoman ın son albümünden tek favori şarkım. bi kaç tane daha böle şarkı yapıp öyle müziği bıraksaydı keşke teoman.
dağıtan şarkıdır darma duman oluyorum, ne zaman bıkarım dinlemekten bilmiyorum, belkide bu şarkı ile dağılmış ruh halimi seviyorumdur. ve şarkıyı dinlerken başkaları ile gözgöze gelmemekte fayda var. gereksiz birine öyle bakmış oluruz falan olmaz yani.
hayatın yakasından tutup yere çarptığı iki sevgilinin imkansız aşkını anlatan muhteşem şarkı.
kızla adam son kez buluşur, elveda demek için. çok uğraşmış, direnmiştir ikisi de ama olmamıştır... başaramamış, yenilmişlerdir karşı koyulamaz, bu güçlü düşmana.
kız daha kararlıdır, "güçlü"yü oynamaya çalışmakta ama aslında için için ölmektedir.
adam ise çoktan ölmüş ama hala bir umut, bir açık kapı bulabilmek için kıvranır.
ama yoktur. ne bir umut, ne bir ışık. kız son kez sarılırken adama, hala aşıktır deli gibi.
ve son kez öpüşürlerken son bir hediye bırakırlar birbirlerinin yüzüne... gözyaşları.
can alıcı bir bir şarkının sözleri. devamında gelen kısımlar daha vurucudur.
"bu hayatta bizi böyle yakamızdan tutacaksa
hadi böyle yaşa derken kalbimize sormuş mu?"
"bu hayatta bizi böyle
yakamızdan tutacaksa
hadi böyle yaşa derken
kalbimize sormuş mu?"
bölümünü geri sarıp tekrar tekrar dinleten mükemmel teoman- irem düeti.
