küçükken burnunun bokunu yemeyen insan. bilseydi çatalı, kaşığı ve bıçağı ne şekilde kullanacağını bilirdi. bizim karadeniz'de hamsiyi çatalla yersen, seni kara yemiş ağacından sarkıtırlar.
hamsiyi çatalla yemeye çalışsam onu yemeye çalışırken daha çok acıkırım, o yüzden elle oh mis. istediğiniz kadar yadırgayın entel olcam derken dantel oluyorsunuz.
vıcık vıcık elle o kadehe dokunulmaz, rakıya hakaret olur. ayrıca el leş gibi yağlıyken ne yemeğin tadı çıkar ne bir şeyin.
Güzelim levreğe elle dalmak, parça pinçik ederek, et parçaları tırnaklarının içine kaçarak, her lokmada ellerini parmaklarını şırılop benzeri iğrenç bir ses efektiyle ağzına götürüp emerek yemek samimidir tabi.* Maymunlar da samimi... national Geographic sözlüğü gibi oldu bura. Lan açın seyredin maymunları. Bir daha da darwin'e laf etmeyin.
Bir de tadı ancak elle yeyince çıkar diyenler var. Löp löp eti parça pinçik edince mi tadı oluyor? çatal bıçakla bütünlüğünü bozmadan güzelce ayırıp, çatalına dilediğin kadar bir lokma alıp, roka ve soğan ekleyip ağzına atınca daha keyifli oluyor gibi geldi bana. Ha sen elini balığa daldırıp darmadağın bir parça ağzına atıp, sonra soğandan ısırıp, bunları elinle roka yardımıyla boğazına iteliyorsan bilemiyorum tabi.
yemek yeme adetleri aslında sadece nezaket kuralı olarak değil, yediğinin tadını gerçekten anlamak için de üretilmiştir.
Sonuç olarak çoğunluğun balığın tadı elle çıkar mantığı çatal bıçak kullanmayı becerememesinden, bu şekilde yemeye çalışmanın onlar için işkenceye dönüşmesinden kaynaklanır. işkence çekersen tabi ki tadı çıkmaz ama alet kullanma becerisi de evrimde önemli bir aşamadır.
