bu başlığı okuyunca yıllar yıllar önceki anılarım canlandı bir anda kafamda;
kuzenlerime gitmiştik yılbaşı sebebiyle* aldım elime balonu başladım şişirmeye daha balon kafamın boyutuna gelmeden kuzenim* "dur!!!" dedi.**
fırlamalık benim göbek adımdı o zamanlar, kuzenime çaktırmadan aldım 5-10 tane balonu koştum tuvalete, şişirdimde şişirdim. saat 12 ye gelince tüm balonları aldım tuvaletten, ramazan davulcusu edasıyla patlata patlata ilerledim kuzenimin üstüne doğru, kaçtı ve en sonunda ağladı. balonlar bittikten sonra bende ağladım dayak yiyince. **
neden bulaşıcı olduğuna gelince anneannesi ve onun annesi olmak üzere 3 kuşaktır korkuyolarmış. *
buda böyle bir anımdır. *
çok heyecanlı.korktukça daha da şişirirsin ama patlamayacağını bilirsin ya şişirmek öyle güzel ve heyecanlıdır ki. aynı gondola binmek gibidir neden korkar ki insan gondola bindiğnde oysa kemeri bağlıdır düşmeyeceğini bilir korku öyleyse niyedir, nefesler niye kesilir belki de balonu şişirirken patlayacağını bilse yine de şişirir miydi peki balon şişmeden patlarsa bu nankörlük olmaz mı balon patlamayı ister miydi peki bu korkunun ecele faydası mıydı? *
