çocukluk zamanlarımda sokağa oynamaya çıktığım zaman dört gözle sokağımıza gelişini beklediğim bir tatlı çeşidi. kimi ilçelerde macun dendiğini de biliyorum.
dayı kafasında taşırdı tezgahını. sağ omzundaki havlu üzerinde de tahtadan portatif ayaklığı olurdur o tezgahın. parka gelir göz açıp kapayıncaya kadar kurardı tezgahını. tabi mahallenin çocukları olarak hemen başına üşüşürdük, dayıyı çepeçevre kuşatırdık. metalden yapılmış beşgen bir tezgahı olurdu. içinde beş renk ballı ballı macunu olurdu. yalnız çok ilginçtir macunu düz tornavidayla koyardı. mesela yıldız değil, düz tornavida. çok garibime giderdi daha o zamanlar. macunu zorlukla çıkarır ve hemen ön cepliğinden çıkardığı tahta kamışa dolardı. isteyene limonda sıkardı. ulan ne güzeldi tadı yaa. hep dişlerinin arasına girerdi veya damağına yapışırdı ama çok severdim.
ne günlerdi..
(bkz: osmanlı macunu)
