öncelikle kişiselleştirmeden basit bir tanımla açıklayım; mülkiyet içinde mülkiyet kavramının tanımlanabileceği, hatta cümle içerisinde devrik olarak kullanılabileceği bir tespit. evvela mülkiyet kavramının kutsallığına değinmekte fayda var. efendim, günümüzde liberal veya neoliberal yönetim anlayışlarının insanlara pazarladığı ve sattığı şeyler basit ve ortadadır. örnek vermek gerekirse; saatlerce tv başında oturup kendine hitap eden programları izlemek, büyük alışveriş merkezlerinden kredine kartına 5 taksitle alışveriş yapmak, haftada bir banyo yapmak, korunmalı seks veya sınırsız mastürbasyon yapmak vb gibi. mülkiyetin kutsallığı bakımından günümüzde hiçbir insan bunları terkedemez, çünkü insanlara bu alışkanlıkları bırakın dendiğinde şu sözün duyulması mümkündür 'bırakınız geçeyim, bırakınız yapayım.'
tespitin anlaşılması bakımından, efendim günümüzde insanlar kirada otursun veya oturmasın yaşadığı evin her metre karesini kendi mülkiyetine ait olarak görür ve buna göre davranır, balkon da buna dahildir. dona gelince, don, don, don giyiyor diye kimseyi eleştirmeye hakkımız olduğunu sanmıyorum. geriye ise şu kalıyor; bir insan don paça evinin balkonunda oturamaz mı?
şimdi bu tespitin başrolleri kadar bence bu tespitte bulunanlara da sormak gerekiyor; hacım işiniz gücünüz yok mu, elalemin balkonunu dikizliyorsunuz, ayıp, kimbilir, belki elalemin balkonunda don paça adamlar yerine cillop gibi hatunları sütyenle görseniz sözlükte 'yaşasın evlerin balkon özgürlüğü, balkonik hareket engellenemez' gibi başlılar açarsınız.
