etrafındakileri düşünmeyi bırakın kendi hakkında bile düşündüğünü hatta düşünebildiğini düşünemediğim insanlardan oluşan bir ailedir.bütün gün sabah anne seda sayan, öğlen çocuk ne bulduysa,akşam hep beraber allah ne verdiyse tv nin kıçının dibinde ama ses tavan yapmış bir halde dinlerken çemkirik yüzüme maruz kalmış sadece öyle bi bakarak tv nin sesini de- allah razı olsun- kısarak o şebelek surat ifadesiyle seyrine geri dönmüş tek ciddi düşüncesinin "zeki müren de bizi görecek mi?" olan beynini tv yi gördüğü an çıkarıp atmış kan bağı olan bireyler topluluğu, çekirdek aile de denebilir.
bizim karşı komşumuzdur. nedenini anlayamadığım bir şekilde reklamlarda bile televizyonun sesini kısmazlar. onların sayesinde, tüm mahalle halkı olarak açık hava sineması tadında televizyon izleriz. onların yayın akışı, sabahın ilk ışıklarına kadar devam eder. hele bir de mutfakla balkon arasında bağlantı varsa, tuvalete gitmek dışındaki tüm ihtiyaçlarını karşılayabildikleri için koltuğa çivilenmiş şekilde kahkahalarla televizyon izlerler.
özellikle de yazın sahil kenarlarındaki evlerde, yazlıklarda çok görülen mevzudur. tatile gelmişsin tv izlemeye mi geldin mübarek, hadi önemli bir maç olur veya son dakika çok kritik bir haber olur anlarım da, izlediği şey yok müzik programı, yok magazin, yok tartışma, eee bee kardeşim bunları zaten kışın evinde de izliyordun zaten, ne diye güzelim tatili tv karşısında harcansın anlamam ki?
güzel olur severim bende ama çat çut abiler sanki masayı kırarcasına oynuyolar, sesten de rahatsız oluosun, bir süre sonra alışıp sen de sesin şiddetine göre oyun nasıl dönüyo bir çıkarsamada bulunmaya başlıosun. hmm bu sefer tak dedi okey döndü çaktı şerefsiz falan diyosun. kısacası iki durumda da uyuyamazsın.*
