gece soğuktur, kalın bir şeyler giymeli. yıldızlar izlenmeli, o yüzden soğuktan kaçılmamalı. ışık da söndürülmeli ki karşı apartmandaki meraklı komşu fırsattan istifade gözlem görevini yürütmesin. radyo bulunmalı bir tane, slow müzikler çalan, elbette bira içilip sigara katık edilmeli ancak ağırdan alınmalı, ne de olsa kimse sandalyeden düşüp bir yeri kırılsın istemez.
zihin bu, zorlasan da olmadık yaşanmışlıklara kayacak. bırak kaysın, farzet ki eski bir filmi yeniden izliyorsun, sevdiğin ve bazı sahneleri seni oldukça duygulandıran güzel bir film. ara sıra ürkeceksin, sokakta ayak sesleri, kedilerin çöpten atlamasının tıkırtıları, başını eğip aşağı bakmana sebep olacak. sorun değil, balkon ışıkları sönükse rahatsın.
sabah saatleri yaklaştı, neredeyse güneş doğacak. kahve içme, ufak bir sarhoşluk dalgasının seni yatağına sürüklemesine izin ver. az sonra uyuyacaksın. bıraktığın işin son maaşını harcamak üzere kalktığında öğleden sonraya gözlerini açacaksın. ama şimdi rüya vakti.
uykusuzluğa inat balkonda sabahı beklemek, geceyi renkli ayrıntılarla doldurmaktır, balkonda sabahlamak.
yanında kendini en iyi hissettiğin arkadaşınla beraber kalacağın günün birinde, sigara içmeyi yeni öğrendiğin halde 40 yıllık tiryakiymişsin gibi davrandığın zamanlarda, biraz da konuştuğun konuları ailenin balkondayken duymayacağına inanmanın verdiği rahatlıkla gecenin atmosferini gün ışığını görene kadar içine çekme durumu.
