inşallah ilk -halk-pazarı günü beşer onar tane domates biber fesleğen nane fideleri alıp terasımda yetiştirmeye başlıyorum. tamam başlık hürmetine iki de nane alırım. onkadar muazzam bi his ki anlatamam. iatanbulun merkezinde bi teras katında yalnız yaşıyor, işten arta kalan zamanlarda evde sizi bekleyen dilsiz canlılarla ilgileniyorsunuz. heleki kokulu biber ve domatesleri ağzınıza attınız mıydıı.. dokunmayın keyfime.
yapılabilir bir eylemdir evde yaptığınız salatalara renk ve tat katacak türdendir.
aklıma bir hadiseyi getirmiştir;
yaklaşık 3 yıl kadar önce yaz dönemi teyzemgilleri(!) misafir ettiğimiz sırada balkona çıkan teyzem heyecan ile mutfak kapısından girer ve valide sultana;
- abla nane yok diyordun, karşı komşu da satıyor herhalde sizin.
+ ne nanesi bacım?
* hangi komşu?
- karşı binadaki.
* en üstün bir altı mı?
- heee, adamlar oturmuş küçük küçük poşete koyuyorlar balkonda.
* kenevir teyzem o. nane değil...
- ney ney?
* esrar gülüm.
+ her boku da bilir bizimki bacım.
- aman bilsin abla, neme lazım sonra nane diye aldanır falan.
gülüşmeler.
hala geyiği döner aramızda. bu da böyle bir anımdır işte...
