ilginç bir ironidir. seksenli yıllarda bulgar hükümetinin asimilasyon siyesetlerinden, anadilde konuşmayı geçtim türk ismi bile konulmasını yasaklamasından ve gördükleri işkencelerden kurtaran kişi malatyalı bir kürt olan turgut özaldır.
bir çoğu da alevidir ayrıca. yani aynı yıllarda kendi ülkelerinde de etnik kökenine bakılmaksızın sırf mezheplerinden dolayı alevi kesim çatır çatır kesiliyor, türlü işkencelere maruz bırakılıyordu. gariptir ki bu insanların bir kısmı bugünün en büyük faşistlerinden olmuştur. "türkün türkten başka dostu yoktur." gibi düsturların arkasına sığınıp elinin uzandığı herkese hayatı zindan etmektedir.
diyeceğim o ki herkes herkese dost olabilir, yeter ki içinde biraz insanlık olsun. sen, ben insan olamadıktan sonra değil aynı milletten aynı anneden babadan bile doğmuş olsak birbirimize en büyük kötülüğü yine bizler yaparız.
her insan am dan çıkıyor. en azından 1 yaşına kadar dünyadaki tüm insanlar yalnızca insandır. ondan sonra ırklara bölünürler, geleneklerle, çevresiyle bezenirler.
aslında artık türkiye de kürtlere yönelik bir sindirme politikası olduğunu düşünmüyorum çünkü ciddi bir oy potansiyelleri mevcut. bunun yanın da artık kürtler akıllandı, birlik beraberlikle istediklerini alabileceklerinin farkına vardılar. her yerde birbirlerini koruyor, her türlü ortak menfaatte buluşabiliyorlar. hakim güç karşısında siyaset ( aynı hakim güç gibi yanarlı dönerli ) yapabiliyorlar.
aleviler açısından bakarsak henüz kürtler gibi organize hareket edebildiklerini düşünmüyorum, sayısal azınlıkta olmaları da ayrı bir dezavantaj.
aslında biliyorsunuz ki her şey otoritenin ve elitist kesimin menfaatine gelişir. kürtlerin açılımının sıradan bir kürde alevi çalıştayının sıradan bir aleviye faydası çok dolaylı yollardan gelir.
her ne kadar ileride yok olacaklarsa da şu an bu dünya da ırklar var bunu kabul etmemiz gerekiyor. insanlar ırk kavramına dayalı hak mücadelesi vereceklerse buna karşı çıkamayız, ezilen insanları desteklememiz gerekir fakat insanları enayi yerine koymak kabul edilemez.
