balans'ta performans olduğu geceler, sahne toparlanana kadar (en az iki, üç) müşterilerine çile çektiren kulüp.
terasa çıkabilmek için -örümcek adam değilseniz şayet- iki alternatifiz var haliyle;
i) mervidenler
ii) asansör
fakat balans'ta bir sahne olmuşsa o gün, tek şansınız kalıyor.. asansör. zira yukarı çıkabilmek için balans'ın sahnesinin yanından karşısından bir yerinen çıkmanız gerekmekte. tabiatıyla da açılmıyor kapılar.
ve çok enteresan bir tablo çıkıyor ortaya bu durum hasebiyle. içeri girerken iki ciddi kuyrukta beklemeniz gekiyor çünkü. yabancılaşıp bakınca iyi, negzel, los angeles kulüpleri gibi işte diyorsun, ama durum pek de öyle değil.
birinci kuyruk dış kapıda oluşmuş. önce anlamıyorsun durumu. bu ne kuyruğu yahu diyorsun. birileri çıkıyor gruplar halinde, aynı kişi sayısı kadar da giriş oluyor beri yandan. içeri girmeyi başardıktan sonra karşılaşılan manzara, ikici bir kuyruktan başka bir şey değil.
bir o kadar da ikinci kuyrukta bekleyip asansöre bindikten sonra; acaba bitti mi, artık kurumuş boğazıma bir damla içki dökebilecek miyim, saat kaç oldu, bunlar kim sualleri peydah oluyor insanın kafasında tırmanırken asansör. derken kapı açılıyor ve o da ne bir kuyrukta burda karşımıza çıkıyor. iniş kuyruğu. ama aşağıdakiler kadar düzenli değil haliyle.
içeri kolaçan edildikten sonra beklenilen bir kalabalık olmadığı fark ediliyor.
nedeni belli.
8 kişi iniyor asansörle, ve 8 kişi çıkıyor tekrar. sirkülasyon bol fakat popülasyon değişmiyor.
son tahlilde; giriş çıkışı dertli los angeles kulüpleri görünümlü yurdum gece kulübüdür tonique..
