ben o erkeklerden biriyim. konuşurum utanmam da konuşmakla bitmiyor iş. kızın da senle konuşması lazım çoğu zaman. yoksa iş garipleşebiliyor. denendi onaylandı.
şöyle açıklayayım efendim:
lisedeyim bir çocukla günde beş altı kere falan göz göze geliyordum. sonra baktım hoş çocukmuş, ben bundan hoşlanayım dedim. demez olaydım ama dedik bir kere, bu allahın mandası bana bütün sene baktı da baktı, baktı da baktı.. konuşma sıfır, tanışma sıfır. sonra öğrendim ki başka okuldan kaç senedir sevgili olduğu bir kız varmış. yani arkadaşlar bir erkek gelip konuşmuyorsa vardır bir sebebi. aman efendim utangaçtır falan demeyin, hepsi anasının gözü bunlar.
kafede, otobüste, kantinde vs insanların iç içe bulunduğu sosyal ortamlarda bakıştığı kızla konuşabilen erkektir. gerçekten cesareti üst düzeydedir. açıkçası ben yapamam çünkü benim taktiğim ilk önce veri toplama üzerine kuruludur. ama bu damdan düşer gibi çat konuşur. reddedilse bile önemli değildir helal olsun.
cumhurbaşkanıyla görüşmek çok zordur.
fakat bakıştığı kızla konuşmak basittir. gidilir kızın yanına ondan hoşlandığını söylersiniz olur
veya olmaz mevzu kapanır. kız diye sırtımızda taşıyacak halimiz yok. kendinizi bu kadar küçük düşürmeyin.
