insanı geren bir şeydir bazen. özellikle de kadınlar için. şöyle ki, sadece benim başıma mı geliyor bilmiyorum ama; yolda yürürken etrafıma bakıyorum. bakarken de bazen gayri ihtiyari bir şekilde herhangi bir erkekle göz göze geliyorum... hani insanlık hali. ama göz göze geldiğim erkek bana daha ilgili ve dikkatli bakmaya başlıyor... rahatsız oluyorum. kadınlarla da göz göze geliyorum. ama onlar gayet normal devam ediyor yani. bir şey merak ediyorum. neden özellikle erkekler bir kadınla göz göze geldiğinde bunu üzerine alınır? o kadın size öylesine bakıyor olamaz mı, illa o an, o kadının aklında sizinle ilgili bir şey geçmek mi zorunda? belki onun için bir duvar süsünden farksızsınız... olamaz mı? hayır. bazı bakışmalar var ki, cidden flört unsurudur. kontrollüdür. bak o ayrı. ama yolda yürürken öylesine, bir kadınla göz göze geldiğinizde niçin üzerinize alınıyorsunuz kuzum? hayı işi abartıp takip edenler bile var. allah aşkına vazgeçin yemin ederim kendimden şüphe eder oldum.
bakmak değil, kesmek değil, kesişmek değil, bakışmaksa!
başlangıçta ara ara, gizliden gizliye, etraftan hatta kendinizden bile çekinerek şöyle bakışıp kaçışmlar, göz kaçırmalar, bi an dokunmak gibi, bi tüy var da yok gibi, ilk hal, ilk yaz, ilk gençlik, baharın ilk günleri, uçuşmalar, hafif hafif mide krampları, su çiçeği çıkaran bir çocukta gözlerinin içine bile su çiçeğinin atması,göz akında kızarmalar, bi şeyleri hayal etme, hayalen yanında olma, aynı yastıkta, tv. karşısında kıvrılmış, öyle, öyledir mi bilmem bazen bunu bile bilmeyiz...
