Bana çok ilginç gelen şeylerdir.
Şu amq çağında mutlu olabilen gerizekalıları görünce şaşırıyorum. Zira azizim , hafif kafası çalışan hiç kimse mutlu olamaz.
O kadar kısa zamana yığınla başarı tayin etmişim ki! Hatalarım bile güzel... hatanın hata olduğunu bile bile yapmaktan hicap duymamışım. Yıkılmışım, kimseden beni kaldıracak eli beklemeden dizlerimi doğrultmuşum. Yarı ölü yaşadığımda bile yaşayan tarafıma yuvalanmış cesaretim. Dibi gördüğümde, benden münezzeh nefese değil, kendi çığlıklarımın gürültüsüne irkilip "hayattasin" diyerek motive olmuşum.
Şu an kendimi seviyorsam, yanlış seçimlerimin, yanlış hamlelerimin gebe bıraktığı umutsuzluğu içimde yüceltmediğim içindir.
yepyeni bir yıla çok az kalmışken her yerin ışıl ışıl süslemelerle kaplı olduğu o görüntü ve tabi ki çocukluğumdan bu yana beni en az o günlerde olduğu gibi aşırı heyecanlandıran bembeyaz bir kar manzarası.
Göz yardımı ile algılandığında mutluluk hormonunun salınmasına sebep olan cisim veya canlı varlıklardır. Güneşin doğuşunu ve batışını sevgili ile izlemek buna bir örnek olabilir.
