eskiden çok küfürbaz bir adam varmış. adam bu şöhretinden utanır hale gelmiş ve dosdoğru bir tekkeye gidip şeyhe durumu anlatmış ve bu huyundan kurtulmak istediğini söylemiş. şeyh ise tamam demiş. şu baklayı ağzına al, ne zaman küfür edecek olsan bakla diline dolanır sen de hatırlarsın küfür etmezsin. bir gün şeyh yeni müridi ile bir yere gidiyorlarmış. hava bozmuş. bir yağmur, bir yağmur. tam bir saçağın altına girecekken evlerden birinden bir pencere açılmış, bir kız çocuğu seslenmiş ;
- şeyh efendi orada biraz durun. ikisi de yağmurun altında bekleşmişler,tam yağmurdan kaçacalarken yine pencereden aynı kız yine seslenmiş;
- şeyh efendi biraz daha durun. durmuşlar ikisi de sırılsıklam olmuş. şeyh kıza seslenmiş
- bizi neden bu yağmurun altında bekletiyorsun ! kız seslenmiş ;
- sizi sebepsiz bekletmedik. tavuğun altına civciv çıksın diye yumurtaları koyuyorduk.anam dedi ki yumurtaları koyarken kavuklu birine bir süre bakarsak piliçler tepeli olup horoz çıkarmış. annem sizi geçerken görünce durdurduk bunun için. deyince şeyh müridine dönüp ;
- çıkar baklayı ağzından hemen .diye bağırmış..!
