şimdiki zavallı veletlerin yaptığını sanmadığım olaydır. eskiden ekmeği bakkaldan eve getirirken ucunu sokak ortasına çatır çutur yerdik. engellemez birşeydi bu. ekmek kağıda sarılsa bile mutlaka bir ucu açıkta kalırdı ve o açıkta kalan lezzetli ucun kaçınılmaz sonu midemiz olurdu.
anne için mutlak suretle çemkirme sebebi. zira iki ucu birden çocuk tarafından hunharca koparılmıştır, biraz da içinden alayım, ekmeğin üstündeki çıtırlardan da koparayım denilirse geriye kalan kuş kadar nimet ev halkına yetmeyecektir. sonuçta ikinci ekmeği almaya gönderilir çocuk, ona da dokunursan hedehödö olur tembih/tehditleriyle birlikte.. böyle de acılı bir çocukluk geçirdik biz, azizim.
ramazanda çıkan pidenin kenarlarından başlayarak göbeğine kadar hepsini kemirmek ile en üst seviyesine ulaşılabilecek eylemdir.
aynı zamanda anneden akılsız başın cezasını ayaklar çeker atasözünü ilk kez duymanızı sağlayacak olan şölendir de. tıpış tıpış tekrar bakkala gidilir yenisi alınır o ekmeğin/pidenin.
çocukken yaşandığına dair ciddi rivayetlerin olduğu olaydır. doğrudur ancak ben 20 yaşındayım ve "bakkaldan eve dönerken ekmeğin ucunu hala yiyorum. çokta güzel oluyor. hatta bir tanesinden değil hepsinden birer uç. ben bunu yapmaktan annem de "ya oğlum hadi yiyosun bari birini ye hepsinden niye koparıyosun" demekten bıkmamışızdır. ölmesin bu gelenekler. devam...
