her hafta sonu yaşadığım hafta sonlarımı kabusa çeviren trajı komik olaylar.. annem her seferinde ablama söyler o herseferinde bir kücügüne o bir kücügüne ve en kucuk ablam da bana atar ben herseferınde tartısır bır ton laf ederım ama annemın de o annelık kozunu kullanmasıyla dayanamayarak ve uzulerek butun haftanın yorgunlugunu atamadan sıcacık yatagımdan ve en guzel ruyamdan kalkıp gıderım.. aslında gitmek o kadar buyutulecek bır sorun degıldır.. sorun ablamın gıderken attığı bakışlardır.. sanırım en büyük ablamdan nefret etmemin sebebi de bu..
