bir ömer abimiz vardı, mahallede keçebaş ömer diye tanınan. böyle 5x10 ebatlarında genellikle dış kabı mavi ve satırları kalın mavi çizgili o unutulmaz bir defterle gidilirdi bakkala. ilkokul mezunu ömer abim kocaman gözlüklerinin üzerinden mütebessim bir ifade ile "iki ekmek 50 bi emzikli şeker 10 toplam 60 lira" der ve sakın düşürme dikkat et diye tembih eder gönderirdi. ay sonu baba maaşı alır ve hesabı kapatırdı.yeni yetmeler ve yokluğun ne olduğunu bilmeyenler pek bilmezler ama hayatta yaşanası güzel ve unutulmazlar arasına giren tatlı bir olaydır.
Hâlâ devam eden sistemdir. Koca sitelerde, rezidanslarda, etrafı çevrili sitelerde oturan yeni nesil pek bilmez ancak hâlâ işçi ve memur kesiminin yaşadığı yerlerde devam ediyor. Bir bakıma güven meselesidir. Bakkal, market, müşteriler de birbirlerini tanırlar. Bu arada kısa süreliğine o muhite gelip de borç takıp gitmiş olanlar da vardır. Şu an birçok küçük esnaf bu şekilde ayakta kalıyor. Ortada resmi hiçbir belge yoktur. Alışveriş yapılır deftere yazılır. Maaş günü geldiğinde borç kapatılırken hemen yeni alışveriş yapılarak deftere yazılır. Kredi kartı olmayan, limiti dolan, yanında nakit olmayanlar da bu yolu tercih ederler. Bazı bakkal ve marketler sadece kendi defterine yazanlar olacağı gibi müşterisinin defterine de yazanlar vardır. Bildiğim kadarıyla sadece sigara yazılmıyor. Çünkü pahalı, kâr marjı düşük ve ödemeler toptancıya peşin yapıldığı için elde nakit paranın olaması gerekiyor. Bunun yanında sadece alışveriş yapanlar değil borç para alanlar da bu bakkal ve marketleri tercih ediyor. Üç harfliler bunların da canına okudu ya daha ne diyeyim.
