babasıyla gurur duyması gerekirken utandığı için ileride kendinden utanacak olan aptal kızdır. ki unutmuştur sanırım o bakkaldan kazanılan para ile o okulda okuduğunu...
aileden, yaşadığı çevreden, imkanlarından vs. utanma durumu genelde ergenlik döneminde ortaya çıkar. bu da genelde 8. sınıf ve 11. sınıf arasında yoğun bir şekilde yaşanır. daha sonra hormonların düzene girmesiyle, ergenimizin kendini bulmasıyla hayatın gerçekleri görülür. aileden utanma, babasının mesleğinden ötürü yüzü kızarma gibi duygular geri planda kalır. daha çok minnet duygusu ağır basar. tabi bu kişinin karakterine de bağlıdır. eğer kendisine değer veren, onun iyiliği için çırpınan bir aileden utanıyorsa bir insan gelecekte yaşayacağı aile özlemi için şimdiden üzgünüm. daha sonra orada burada "kimse beni sevmiyor, benim için bir şeyler yapmıyor" demeye hakkı kalmayacaktır çünkü.
ister bakkal olsun ister manav, pazarcı ya da hurdacı olsun yine de babadan utanılmamalıdır. baba cennet ayakları altında olan anne kadar kutsal olmasa dahi bir kız çocuğu için hayatta en önemli kişilerden birisidir, ondan utanıyorsan sen arkadaşların içinde yapmacık davranan, kendini olmadığı biri gibi göstermeye çalışansın demektir.
Hayır o değil de babası devletin bi kurumunda müdür olsa o parayı kazanamaz, neye uranıyor hava atması lazım. Bir marketten 3 aile geçiniyor insanlar üç ailede refah içinde, mal mısın kızım?
bulunduğu ortamı elit olan bir kız ise utanmaya mahkumdur.
Ben de ailemin mesleğini söylemekten çekiniyorum.
Hani millet demiş ananın babanın mesleği ne olursa olsun o parayla okuyorsun kem küm.
Bakın siz ailenizin biraz varoş olduğundan bahsedin, malesef karşınızdaki arkadaşlarınız arasında pek hoş karşılanmıyorsunuz.
Yaşayan bilir yaşamayan atıp tutar.
Benim bakkal babam olacak her gün yanına gider yemek masraflarını bedavaya getirirdim. Ne utanması be milka gofretleri onlara baka baka yerdim. Oh şuradan da bir eti karam açayım şööle.
