bugün gazetelerimize düşen ağır dram. kahramanmaraş' ta kendinden on yaş büyük birisiyle evlendirilen onbeş yaşındaki bir kız düğünün ertesi günü bakire olmadığı
gerekçesiyle baba evine geri gönderilmiş. kusurlu mal ya, iade edilecek elbet. çocukcağız, evet çocukcağız, ya ne diyecektim onbeş yaşındaki fidana, ailesine kimseyle ilişkisinin olmadığını, bakire olduğunu söylemiş, sonra başka bir odaya geçerek babasının av tüfeğiyle kendini vurmuş. burada bir şeyler eksik geliyor insana, ufacık bir kızın kendisini tüfekle vurabilmesi ?? hoş, ne fark eder, gerçekten de tüfeği kendisi ateşlemiş olsa bile hadisenin cinayet niteliği ortadan kalkmış olur mu ? onu dünyaya getiren anası, ona hayat veren babası, onbeş yaşındaki
bir çocuğa şehvetle çöküp bozuk çıktı diye geri gönderen bir günlük kocası, bu batası adetlere, geleneklere, göreneklere cevaz veren kültürümüz değil mi bu bilmem kaçıncı olan ve asla sonuncu olmayacak cinayetlerin gerçek müsebbibi ? bir de resmini basmış gazeteler o güzelim talihsiz kızın. lafın gelişi değil, öyle böyle bir güzellik değil. ne ki, fatma' nın güzelliği hala küçük kız güzelliği. lanet olsun ona bunları yaşatanlara. az gelişmişlik böyle bir şey işte.
not: bugün 14 mayıs 2012. yıllar sonra yaratığın teki gelmiş bunu kötülemiş. demek ki aramızda yukarda anlatılanları tasvip edecek kadar insanlıktan nasipsiz şeyler var. şey diyorum, çünkü onları tarif edecek başka bir sıfat bulamıyorum. yüzüne tüküreyim desem, tükürülecek suratları olduğunu da sanmıyorum.
not 2: aha onlardan bir tane daha.
not 3: ve bir daha.
