Bu ulke zamaninda militarizmi iliklerinde o kadar hissetti ki, ust makamda olan birisine her durumda asiri saygi gosteren nesiller turedi. Susmayi, saklabanlik yapmayi "saygi" sandik hepimiz. Sacma sapan isler yapan ebeveynlerimizi, ogretmenlerimizi hic uyaramadik bile; surekli susmayi ogrendik. Ya da mevki edinebilmek icin milletin gotunu yalamayi ogrendik.
iste bu ogretmen, bizim de dahil oldugumuz olu neslin evladidir. Ve "mudurum" demeye agzi alismis olmanin verdigi utanci yasiyordur, hepimizin su anda yasadigi gibi. Yoksa hicbirimiz, burada arkasindan atip tuttugumuz bakanin karsisina ciktigimizda bu ogretmen gibi iki buklum olmazdik.
