"bak hocam, sana iki çift lafım var. koskoca adamsın. ünvanın var, makalelerin var, öğrencilerin var. binlerce öğrenciye ders veriyorsun . yakışır mı sana zor soru sormak? yakışır mı bunca günahsızı, çoluğu çocuğu, karda kışta büte bırakmak? ama nasıl yakışmasın! sen değil misin öz kızına bile acımayan,bütün sorusuna caaart diye sıfır veren . ama ben boşuna konuşuyorum. sevgiyi tanımayan adama, sevgiyi öğretmeye çalışıyorum. hıh, sen, büyük hoca, profesör , fabrikalar sahibi (?) saim hoca! sen mi büyüksün? evet, tabi ki sen büyüksün! sen, saim usta! ben senin yanında bir hiçim, anlıyor musun, bir hiç! gözünde pul kadar bile değerim yok. ama şunu iyi bil, ne oğluma (iş çığrından çıktı çeviremedim ) ne de gelinime hiçbir şey yapamayacaksın. yıkamayacaksın, dağıtamayacaksın, bırakamayacaksın bizi. çünkü biz birbirimize parayla pulla değil, notla bağlıyız. bizler birbirimizi sevmiyoruz ama mevzu sınav haftası olunca biz bir aileyiz. biz güzel bir aileyiz. bunu yıkmaya senin gücün yeter mi sanıyorsun? dokunma artık aileme! dokunma çocuklarıma! dokunma oğluma! dokunma gelinime!dokunursan 8. senede aynı evde birlikte yaşamak zorunda kalacağız zira. eğer onların biri bile tek dersten okul uzatırsa ben, ömründe tek bütünlemeye bile kalmamış ben x öğrenci, büte kalırım senin dersinden! ve son gece dönüp ders notlarına bakmam bile !
