kampüsü olmayan üniversiteye benzer.günümüzde yeni yapılan evler için artık yadırganabilir durumdur.site olmayan evler pek görünmüyor; lakin yer, maddiyat vb. durumları da göz önünde bulundurmak gerekir.
arazi değerinin çok yükselmesi sonuçu günümüzde daha sık karşılaşılan durumdur. mütahitler arazilerinden kaybetmemek için bahçe payı bırakmazlar yada para sebebiyle bahçe bırakacak kadar arazi olmazlar. bu durumda belediyelere görev düşer, çevredeki yapı grubunun ortak kullanacağı açık alanları kent tasarımının içine yerleştirir. böylece bahçe kavramı kentin ortak kullanım alanı haline gelir. bahçe tek veri değildir bunun dışında ticari akslar üzerinde yer alan yerleşimlerde mesela akaretler gibi, süleyman seba caddesi gibi, yada pek çok anadolu ilince yer alan genel tabiri çarşı olan yerler gibi bitişik nizam devam eden yapılar bir sosyal ve ticari aks üstünde yer aldığı için bahçe opsiyonuna sahip olmazlar. ankarada bahçeli konut tiplerinin en güzel örnekleri cumhuriyetin ilk yıllarında modern mimarlıkla inşa edilen saraçoğlu mahallesi ve bahçelievlerdir. 2000lerde bahçesiz yaşam konutları kentin burjuvasını eskişehir yolunda bulunan çayyoluna ve mesa konutlarına taşımıştır. aynı istek istanbul ve anadolunun pek çok şehrinde kendini göstermekte burjuva kentin yoğunluğundan biraz sıyrılan ayağı toprağa basabilecek, çocuğunu çimlere bırakabilecek bahçesi olan müstakil konutlara taşınmıştır. son yıllarda ise kent parçası şeklinde tasarlanan toplu konut yerleşimleri farklı mimarlar tarafında projelendirilmekte farklı müteahit firmalar tarafından uygulanmakta ve yapıların sosyal çevreside yapılar ile birlikte inşa edilmektedir. ülkenin refah seviyesinin yükselmesi ve insana verilen değer ile yaşam ortamının kalitesi doğru orantılıdır.
eskişehir gibi kentlerde çok popülerdir bu durum. çünkü belediye şehirdeki arsa sahiplerinin yaptığı apartlardan daha çok kazanması için binaların arsadaki oturum alanını yüzde yüz olarak vermektedir.
