çocuk bahçesi,
çiçek bahçesi,
tarım bahçesi,
hayvanay bahçesi,
botanik bahçesi,
aile başçesi,
çay bahçesi gibi türleri olan, doğal ortam minyatürü, doğal alan.
Gevşek bir ipek çilesi gibi savrulmuş bir duvara karşı
Yürür bir patikanının parmaklığı yanında Kensington Bahçelerinde,
Ve ölüyor parça parça
bir çeşit duygusal kansızlıktan. Ve etrafını çevreleyen bir ayaktakımı var
Pis, kuvvetli, öldürülemez bebeklerinden oluşan en fakirin.
Onlar varisleridir dünyanın. Üreme o kadında sona ermiştir.
Mükemmel ve haddinden fazladır can sıkıntısı.
Birinin onunla konuşmasını istiyor,
Ve neredeyse korkar ben
o patavatsızlığı işleyeceğim diye
senle sensiz bir gün daha
konuşamaz olduk artık
yavaş yavaş sanki senle yabancılaştık
uzaklaştık
suç kimde belli değil,
uzun zamandır durum böyle
yapacak başka ne kaldı,
susma bir şeyler söyle
kendi küçük bahçende kocaman duvarların var
istesen kaçar gelirsin ama kuralların var
öğret güçlü olmayı senin olduğun kadar
kendi küçük bahçende kocaman duvarların var
aklından geçenleri
bir de ben duyabilsem
her şeyi kaybetmeden
suç kimde bilebilsem
sevmek artık yetmiyor
uzun zamandır durum böyle
yapacak başka ne kaldı
durma bir şeyler söyle
kendi küçük bahçende kocaman duvarların var
istesen kaçar gelirsin ama kuralların var
öğret güçlü olmayı senin olduğun kadar
kendi küçük bahçende kocaman duvarların var
uzun uzun yazmak istiyorum. içimi dışımı, sağımı solumu. kapattığım kapılarımdan tekrar evime girmek istiyorum. anahtarı elimde çevirmekten sıkılmış bir halde bahçedeki ağacın altında oturuyorum. hani gecelerde yıldızları saydığımız ağaç...
duvarlardaki ışıklardan gelen aydınlıkla gölge oyunları yapıyorum evimin üzerine, seni yapmaya çalışıyorum sık sık. sanki camdan bana bakıyormuşsun gibi geliyor bazen. hadi eve gel diyecekmişsin gibi bir his ile.
bahçede oturuyorum öylece. burda uyuyorum, burda yaşıyorum. evim ile bahçemin yerini değiştirdim. evim hala sen kokuyor eminim, ama giremiyorum. korkuyorum kendimden. evdeki aynalardan dahi kaçtım zaten. ne haldeyim görmüyorum hiç. belki bir su birinkitisinde yamuk yumuk rastlarım kendime düzgün görme umudu ile.
şimdi odamda otururdum normalde, gece lambasının eşliğinde düşler içinde gezerdim. cıvıl cıvıl, mis kokulu anları tadardım. olmasalar bile. koşardım mutfağa su içmek için, o kısa anlarda bile seni düşünerek ilerlerdim. her yudumda seni içerdim biraz daha.
artık bahçedeyim. kuş sesleri var uzaktan gelen hafif hafif. ve tabi sivrisinekler... umursamıyorumda onları, bari sineklere yararım dokunsun. kanım da çok temiz ya... kapalı kapılara bakmaktan alamıyorum kendimi, gerçi sadece bakıyorum işte. uzaktan izliyorum. yorulmuşumda biraz biliyor musun? sanırım uykusuzluktan. halbuki ne rahat gelirdi bu ağacın altı sen varken. sen varken yorgunluk giderdi işte şimdi ise senin yerine oturmuş pis pis sırıtıyor bana. lanet şey ne olcak. yüzüne sigaramın dumanını üflüyorum belli bellirsiz bir surat çıkıyor sanki. ya da sonunda deliriyorum.
telefonumuda evde unutmuşum biliyor musun? bende diyorum neden kimse aramıyor. üstelik sessize de almıştım mereti. allahtan arada bir bakkala falan uğruyorum da bir iki bira ile idare ediyorum, şişelerle dostluk kuruyorum. iyi dinleyiciler gerçekten. çok dertsizler gibi... ya da onlarda evlerini kapatmışlar. bilmiyorum öyle birşey sanırım.
bahçede uyku basıyor sabaha karşı genelde. hani günün en soğuk ve karanlık anı. ancak o ara uyuyabiliyorum. sanırım ancak o zaman kendimden geçtiğim için oluyor. alıştımda aslında bu halime. belki o yüzden eve girmiyorum artık. tek başıma da giremem o kocaman eve zaten. sesim yankı yapar içerde. sonra senin sesin geri gelir kulağıma.
yavaş yavaş sabah oluyor, zaten kuşlarda susmuş. şimdi farkettim. uyudular herhalde. huzurlu bir biçimde olsa gerek. zira rahat bir yuva kurmuşlar karşıki ağaca. hergece yaptığım gibi gene iyi geceler diliyorum sana. her ne kadar yanımda olup duymasanda.
eğer çocukluğunuz burada geçmişse daha özeldir. ve çocuklarınızın da içinde büyüme şansı olması gereken doğal, rahat ortamdır. çocuklar oyunlarını 4 duvarda, yuvalarda, yapay bahçelerde değil de burada kurmalıdır.
ve bende de bir bahçe takıntısı oluşmaya başladı. zaten çocukluğum bahçede geçti, o tadı bilirim. lakin bu takıntı başka bir takıntı sanki. bahçe.. bahçede..
isviçrenin alp dağları gibi bir muhteşem doğal güzelliğe sahip yeşillik yer. ayrıca devlet bahçelinin memleketi hasanbeyli beldesinin bağlı olduğu ilçe.
