bad: ruzgar, saba : sabah kelimeleriyle oluşturulmuş farsça kökenli terkipdir. sabah ruzgarı anlamına gelir.
divan edebiyatında mazmun olarak kullanılan bu terkip, sevgiliden haber (koku) getiren bir ulak yahut sevgilinin saçlarını dağıtıp aşığın gönlünü kıran bir esinti anlamlarını taşır.
divan şiirlerinde sevgilinin saçlarının kokusunu aşığa ulaştırmaya yarayan, kimi zaman aşığın sevgilinin yüz vermeyişinin anlatıp dertleştiği sabah esen rüzgardır.
fuzuli'nin çok meşhur bir beyitinde de bâd-ı sabâ ile kurulan dostluk şu şekilde yer almaktadır:
ne yanar kimse bana ateş-i dilden özge
ne açar kimse kapım bâd-ı sabâdan gayrı
