lise çağlarımın grubu. yolun sonundaki ışığı görüp metal müziğe geçiş yapmadan önce deli gibi dinlerdim bunları. show me the meaning of being lonely, i want it that way, shape of my heart gibi güzel parçalara imza atmışlardır. en sevdiğim adam, en gariban gördüğüm kevin richardson'dı niyeyse. böyle melul melul bakardı, gözlerinde anlam veremediğim bir hüzün vardı ** black and blue'dan sonra dinlemeye gerek duymadım.
maalesef an itibariyle yeni bir single çıkartmış bulunmaktadırlar ve daha da kötüsü ekim ayında bir albümle geri dönmektedirler..
(bkz: böyle iyiydik)..
yaş ortalaması 30 un üstünde olan grup. bir tek nick carter 20 li yaşlarda ama 30 una yaklaştı. Durum böyleyken hala kendilerine boyband diyorlar. güzel şarkılara sahipler ama artık eskisi kadar iyi şarkılar yapamıyorlar. bi de kevin adlı grup üyesi gruptan ayrıldı; bu yüzden yeni albümlerinde 4 kişi olcaklar.
amerikalı pop müzik grubu.beş kişiden müteşekkildiler bir ara sonra öğrendiğime göre aralarından bir kişi ayrılmış.grup üyeleri kevin,brian,aj,howie,nick idi bir zamanlar.giden şahsiyet, kevin, bildiğim kadarıyla da grubu kuran gençti.
neydi o günler be lise yıllarında kulağımızdan düşmezlerdi."show me the meaning of being lonely,as long as you love me, ı want it that way..." daha adlarını hatırlamadığım bir düzine pop parçası.popüler kültürün azizliğine uğradıkları aşikar baksanıza sözlüğümüzde kendilerine ait bir başlık hala açılmamış.oysa bir çok kişinin kulaklarından girmişlerdir belki onların şarkılarıyla uyumuşlardır ama işte onlarda unutulmaya yüz tutmuş, baksanıza.
acayiip editlik bir durum: başlığı ilk açanın ben olduğunu düşünüyordum.şöyle ki efendim "back street boys" diye açmıştım başlığı ve başlığı açan ben olduğuma göre yukardaki entryime hak verirsiniz ama şimdiden söyleyeyim sövüp saymayın bana.**
sayısız güzel şarkıları bulunan, yakışıklı gençlerden oluşmuş *, tüm albümlerini dinlemeden kötüleyenlere anlam verilemeyen ve yakışıklı oldukları için aynı leonardo di caprio gibi kıskançlık yüzünden haksızlığa uğrayan, ortaokul yıllarında fazlasıyla dinlediğimiz ve o zamanlar yarım yamalak olan ingilizcemizle ezberlediğimiz, şimdilerde pek aktif olarak çalışmasalar da hala başarılı olduğunu düşünülen grup.
boyband değil vokal grubu olduklarını ısrarla yinelemelerine rağmen laf anlatamadıkları aşikar,a.j. mclean, brian littrel, howie dorough, nick carter ve gruptan 2006 yılında ayrılan kevin richardson'ın oluşturduğu müzik grubu. daha rafine müzik zevkine sahip genç kardeşlerimize popüler müziğin de iyi örnekleri olduğunu anlamaları açısından never gone albümleri önerilir.
gayet güzel şarkılar yapan, bol bol kadınları ve paraları götürüyolar diye küfredilen, gıpta edilen, kıskanılan, 4 erkek 1 arıza'dan oluşan boyband. içlerinden nick carter'a arıza denmektedir paris hilton'la çıktığı için. incompleteparçalarıyla sevmeyen herkesi şaşırtmıştır ve üyelerinden kevin kliplerinde kuyruklu beyaz bir piyano çalarak, "adamlar sadece dans etmiyomuş" dedirtmiştir. artık 30 yaşını geçen erkekler oldukları için boyband denmesi de ayrıca bir komik olmaya başlamıştır.
lise yıllarında sınıftaki romantik takılan bir arkadaşın her teneffüste müzik setinden bize ve okul koridoruna bangır bangır yayın yapmasıyla tanıdığım grup. tanıdığım her beş kızdan üçünün grup üyelerinden nick carter'a aşık olması ise o dönem için önemli bir istatistiki bilgiydi. *
bir zamanlar* deliler gibi dinlediğim, şarkılarını harıl harıl resmen çalışarak ezberlediğim, bu da yetmezmiş gibi nick carter oğlanına aşık olup posterlerini odama astığım boy band.*
ancak hakikaten güzel bir şarkı armağan etmişlerdir müzik tarihine, haklarını yemeyelim şimdi. (bkz: quit playing games)
uzunca süre ses seda çıkmamıştı bu çocuklardan. yıllar sonra bir de baktık ki koca herif olmuşlar, ama hala birlikteler. o zaman bi helal olsun dedim işte..
