Daha ilkokula giderken şehir dışında çalışan babamın bacaklarına sarılıp ağlamışTım. Nasıl bi etkilenmişse o yaz evi taşıdı.Sonrada 1 yıllık işi olan biryere bile evi taşıdık. Seni böyle koruyup kollayan adamı özlemen. Özleminden ölmen ama istediğin zaman gidip görememen çok boktan bi durum.
benim için; hiç görmediğim birini özlemek.
gelmeyeceğini bile bile özlemek. çok saçma değil mi? mezarına gidip özlem giderdiğini zannediyorsun. mal gibi hissediyorsun. ama özlüyorsun işte.
tarifi yok.
kelimeler kifayetsiz.
özlemdir;
lakin özlesen ne ki, adam yanına yaklaştırmaz, esnemez, katıdır. insan patronunu özler mi, ne kadar uzak dursam o kadar iyi der. hayır beraber çalışmıyoruz. o doğal patron.
yarın sınavın var hala oturuyorsun demesini dilemek. sabah hop oturup hop kalkmasını görememek demek babayı özlemek. o belli edemediği sevgisini özlemek demek. yanında olmasını, tam şu anda her üzgün ve heyecanlı olduğumda yaptığı gibi sırtımı sıvazlayarak uyutmasını dilemek babayı özlemek. babayı özlemek demek hergün ölmek demek. her an ölmeyi dilemek.
baba sögüt agacı gibidir meyvesi olmasada gölgesi yeter.
Kan ter içinde uykularından uyanıyorsan eğer
Her gece
Yalnızlık sevgili gibi boylu boyunca uzanıyorsa
Koynuna
Olur olmaz yere ıslanıyorsa kirpiklerin artık
Herşeye
babanı daha sık anımsıyorsan hatta anlıyorsan.
babasının biricik nazlı kızları için karşı koyulmaz bir eylemdir. bazen ararsınız bazen ise arayamadığınız için ağlarsınız...
umarım hep ararsınız, hep arayabileceğiniz bir babanız olur. umarım günün birinde arkanızı döndüğünüzde babanızı bulursunuz, umarım onu hiç üzmezsiniz ve umarım babanızdan uzaklaşmazsınız...
eğer giderilemeyecek bir özlemse bomboktur. sesini bile duyuyorsanız şükredin, çünkü bi gün o sesi duyamadığınızda dünyanız yerle bir oluyor. ve yeni yaptığınız dünya onun gölgesinin olduğu dünyanın tırnağı bile olamıyor.
derindendir. şimdidir. tanımdır lanet olası bir özlemdir işte. sımsıkı sarılık sakallarını yüzünde hissetmektir babayı özlemek. bir akşam işi gücü bırakıp 500 km yol gitmektir.
babayı özlemek candır be kandır. babadır ya işte en nihayetinde özlenendir. *
yazılamayan, hissedilendir. en azından bende böyle zuhur ediyor. yazamıyorum. doğru kelimeyi bulamıyorum. ya da kelimeler gerçekten bazı duyguları ifadede kifayetsiz.
babayı özlemek değildir asıl sorun olan. asıl sorun, babayı özletecek her şeyin etrafınızda çevrelenmesidir.
uyandığında hemen yatak toplamayı öğreten, ardından elini yüzünü yıkamak için banyoya gönderen, 8yıl boyunca istisnasız, kahvaltı yapılmadan okula gidilmez, felsefesi nedeniyle erkenden kalkan 'ben yokken de aksatma' yı öğreten, her şeyi aldığın yere koy, sonra bulamazsın diyerek çocuklarına düzenliliği benimseten, parası olmadığı zamanlarda asla söylemeyen, gezelim mi sorusuna, yarın gezeriz diye geçiştiren, çocukları için nelere katlandığını göstermeyen, fedakar ve de hoşgörülü olarak çocuklarından da aynı şekilde insanlara davranması gerektiğini söyleyen kişiyi özlemiyor çocukları.
her gün yataktan kalktığında yatağını toplamaya başlarken özlemeye başlıyor zaten insan, yokluğunu varlığa çevirecek hiçbir şey yoktur, sadece üstünde yaşar, onun karakterini benimseyerek özlersin. zorla özlersin, içinde yaşattığın, seni kendi yapan kişiyi özletirler.
işleri dolayısıyla yıllarca şehir ve yurt dışına seyahatler eden, küçük çocuğunun ağzından çıkan ilk cümlenin 'babam ankayada' demesine sebep olan, telefonda konuştuktan sonra yine küçük çocuğunun ağlamasına dayanamayarak arabaya atlayıp akşamına çocuğu yatağına omzunda götürüp sabahına tekrar geri dönen ve hayatı boyunca ailesi için çalışıp çabalayan bir babadır. o küçük çocuğunun yaşı artık 26 bile olsa onu, o sertliğine otoritesine ve ciddiyetine rağmen bazı zamanlarda 'gel bakalım buraya eşşoğuleşşek' diyerekten seven adamdır.*
tarifi olmayan bi durumdur bu.onu özlerken büyüyemezsiniz bile.sizi bıraktığı gibi kalırsınız tabi bütün güzel duygularınız alınmış umutsuz bi şekilde.ve bilemezsiniz o duygular ne zaman geri gelir ya da hiç geri gelir mi?
babayı özlemek günün ışıksız gecenin yıldızsız kalması gibidir.babanın; gündüzün güneşi gecenin en parlak yıldızı olduğunu anlarsın...geceleri gündüzü,gündüzleri geceyi beklersin.günler geçer aylar geçer ama ona bir türlü ulaşamazsın.sadece beklemek gelir elinden.onunla buluşmak için toprağa merhaba diyeceğin günü beklemen gerekir.
bir kere bile sarılamadım ona, onu ne kadar çok sevdiğimi söyleyemedim. yakınımda olduğu halde ne kadar uzak bana. bikeresinde rüyamda görmüştüm onu, ölmüştü. ağlayarak uyandım, hala hayatımda oldugu için şükrettim. yinede gidip omzunda ağlayamacağımı biliyodum.
çok özledim onu.
