babanıza sarılıp, o sigara kokan elleri özlemektir babayı özlemek. her ne kadar sinirden kudursanız da bazen onun yüzünden, hüzünlü anınızda gördüğünüz zaman göz yaşlarınıza hakim olamamaktır babayı özlemek...
içimde boktan, öyle boktan bir hisle koyuldum yola. anlamsız bakışlar, derin düşünceler. ne hissettirdiği belli olmayan çelişkiler, belki de dile getirmeye çekindiğim isyanlar geride bıraktığım kilometrelerde. saçma bir yolculuk, özlemi gidermeye çalıştığın ve her seferinde daha da tarumar olduğun.
her mevsim kar yağışlı bir istikamet. temmuz sıcağında da bembeyaz, şubat ayazında da. kimi zaman insan suretleri çevrelerinde, kimi zaman güvercin gölgeleri suluklarında. bazen hafif bir meltem, bazen de fırtına arşında.
yettim bayrama bir gün kala, kanımın donduğu soğuk diyara. yine gelene kadar taşırmıştım bardağı, söyleyeceklerimi içimde biriktirip. ve yine karıştırmıştım kafamı, acaba allah'a hangi sözlerle yalvarsam, onun yükünü biraz daha hafifletsem. olmadı, her zamanki gibi içimden gelenleri döktüm gözyaşlarımla gül dallarının kök saldığı toprağa. gittiğin günden geride kalanları anlattım bir bir üstünde adının yazdığı soğuk kar tanesine. sonra, sonra yanaştım, etrafıma bakındım, kimsenin olmadığını görünce sarıldım, bağrıma bastım, öptüm, kokladım, bayramını kutladım...
***hatırladıkça boğaza oturan bir yumru,yutkunamamak,olsaydı nasıl olurdu diye merak etmek,öldüğünde siz küçük olduğunuzdan Allah'a sürekli yalvarmak:gözlerinizden görüntüsünü kulağınızdan sesini silmemesi için.işte şuan oturan yumru yutkunamıyorum ve cidden özlüyorum.
"ben nerdeyim","ben kimim","ben şu an ne yapıyorum?" gibi sorular sordurtur adama.geçmise büyük bi yolculuk yaparsınız..
ulan 2 sene oldu neredeyse.babam yasıyor ama neredeyse 2 senedir göremedim.her yaptıgım işin,her yaptıgım hareketin ortasında o aklıma geliyor.ve diyorum ben ne yapıyorum simdi?sonra aklıma onla gecirdiğimiz güzel günler geliyor be sözlük.
çok üzdüm onu çok.şu anki durumu hiç hak etmiyordu o.dün gece mesela yemek yerken aklıma gene o geldi.çok kötü oldum.yemeğimi bi çırpıda yedim.kalktım yatağa uzandım.bogazıma,beynime sanki bi ağrı saplandı.saate baktım aksam 11'di.uyumaya çalıstım uyuyamadım.ben 13-14 yasındayken beni nasıl dolastırdığı akılıma geldi.o ankara'da.ben istanbul'da yasıyorum artık.aklıma tatilde beni istanbul'da dolastırması geldi.çok güzeldi be.onun beni dolaştırdıgında istanbul'dan aldığım zevki 2 senedir burada alamadım.
anılarım aklıma geldi be sözlük.uyuyamadım.saate baktım gece 12.30 falan olmus.anladım uyuyamıcagım müzik caları kulagıma gecirdim.belki uyurum diye.açar acmaz david gilmour'un gdanks konserinden shine on you crazy diamond geldi.daha da kötü oldum anasını satıyım.arkasından kendim wish you were here'i açtım.daha sonra gene sarkı calıyordu.ama duymuyorum.kafam baska yerdeydı.ne caldıgını ne oldugunu hıc hatırlamıyorum.sanki birisi kafama bi iğne sokuyor,o iğneden cıkan zehir tüm beynime yayılıyor ve kendimi kaybediyordum.gece 4'e kadar yatamadım.kalktım laptop'ı alaym dedim.actım mal mal baktım ekrana.aklımda gene o vardı.sabah ezanında anca uyudum.her saniye onu düşünüyorum.işmis,paraymıs,askmıs hepsının anasının amını koyayım.
babamı özledim ben.onun o göbeğine sarılmayı özledim.onu öpücüklere boğmayı özledim.
onla birlikte sinemaya gitmeyi özledim.onla yürüyüs yapmayı özledim.onla yemek yemeyi özledim.onla televizyon izlemeyi özledim.
ona doya doya bakmayı özledim sözlük.
allah kimseye vermesin ana baba acısı sözlük.benim ki o kadar da büyük değil.ama hayat o kadar tuhaf ki.yasıyor babam 1-2 sene sonra 60 yaşında olucak.genede öyle sorunlar var ki..
babayı özlemek güveni özlemektir aslında.. çünkü nice özlemlerin sonunda güveni bulamaz insan bir baba eli gibi.. babayı özlemek bir sağlam duvarı özlemek aslında.. hiç yıkılmayacağını bilerek yaslanmak.. bir babayı özlemek özlemlerin en anlamlısı aslında..
Her akşam aynı saatte eve gelmesini özlemek.Eşyaları gözünün önünde canlanması ve seni güldürmesini özlemek ve en kötüsü "baba" kelimesini artık söyleyememektir.
her ne kadar bir tartışmada ansiklopediyi yalanlayacak kadar!*sizi kızdırsada,bazen dansözden beter kıvırabilmesine rağmen o yaptığı ve sadece kendinin kahkahalara boğulduğu iğrenç espirileri * bile özlersiniz! (bkz: babayı sevdiğini farketmek)
baba bana bi el ver,
ayağım kayıyor düşüyorum.
içe doğru sindirdiğim
sızlatan en derine işleyen
bi eksikliktir yokluğun!
bana bi şarkı ver şimdi de ,
ağlayamamaktan yüzüm yanıyor...
benim için hiç bitmeyecek özlemdir. babayı özlemek, son giydiği gömleği koklamaktır, resimleriyle konuşmaktır, her yaptiğiniz eylemde acaba o olsa ne yapardi diye sormaktir, ve onu rüyanizda gördüğünüzde çocuklar gibi sevinmektir. ve bunlari onu o kara toprağa koyduğunuz andan itibaren belki de ölene kadar hissetmekir. çok özlüyorum seni babacım çok....
(bir ses vardı, bir bakış vardı, bir tek onda vardı.)
özlemek demek bencillik yapıp, kendini kurtarmaya çalışmak demek değil; özlemek demek öyle olması gerektiğini bilerek, olgunca bakmaktır. baba özlemi, anne özlemi, sevgili özlemi, arkadaş özlemi vs. vs. bunlar hep var, hep olacaklar. bu özlemlerin hepsi ayrı tatda, babaya ayrı bir özlem duyarsın; sevgiliye daha başka bir özlem... aynı şeyleri hissetmeyiz yani. özlem özlemdir çok yormaya gerek yok, aileyi anore etmeye hiç gerek yok.
uzaktadır, telefon yetmez, kameralı chat yetmez, yetmeez. hiç biri yanında olmak kadar değildir. siyasetten konuşmayı, 80'leri heyecanla anlatmasını özlersiniz, koluna girip hala, dayı, teyze dedikodusu yapmayı özlersiniz. off of.
ansızın hatıralara takılmaz mı gözler?
anılarda boğulan zihnim ''baba'' kelimesini özlemez mi?
babamı değil ama, ''baba'' kelimesini dedim ya işte;
ufakken haram kılınmış bize babayı özlemek zira...
anlattığı masallara doyulamadan,
şu kahrolası baş yeterince okşanamadan göçmüş bu dünyadan.
acıyla gitmiş,
hastalıklarla boğuşmuş ama yenememiş... asrın hastalığı koymuşlar katilin adını...
hastadır ölmek yakışır demişler ardından da.
sormuşlar mı, peki evlatlarına?
ilerde kocaman insan olurlar da, yine de ''elleri tutulup park park gezdirilmek isterler mi'' diye?
isterler mi ''eve çikolatayla gelen bi baba'' görmek?
iş başvurusu kabul edilmiş, işten atılmış dinleyeni olur mu?
oyunlarına göz yumabilirler mi hayatın...
her yılın ilk günü sınıf hocası demez mi;
''babanızın mesleği ne çocuklar?''
sağ baştan, tanıştırmaz mı bizi bütün sınıfa?
yalnızlık duygusu en çok kalabalıklar içinde zuhur etmez mi?
elif babasıyla gezerken, benim de canım çekmez mi?
kalabalıklardan bu yüzden nefret edilmez mi?
hayata düşman olma sebepleri bir bir peydâh olmaz mı...
bir kere bile sarılamadım ona, onu ne kadar çok sevdiğimi söyleyemedim. yakınımda olduğu halde ne kadar uzak bana. bikeresinde rüyamda görmüştüm onu, ölmüştü. ağlayarak uyandım, hala hayatımda oldugu için şükrettim. yinede gidip omzunda ağlayamacağımı biliyodum.
çok özledim onu.
tarifi olmayan bi durumdur bu.onu özlerken büyüyemezsiniz bile.sizi bıraktığı gibi kalırsınız tabi bütün güzel duygularınız alınmış umutsuz bi şekilde.ve bilemezsiniz o duygular ne zaman geri gelir ya da hiç geri gelir mi?
babayı özlemek günün ışıksız gecenin yıldızsız kalması gibidir.babanın; gündüzün güneşi gecenin en parlak yıldızı olduğunu anlarsın...geceleri gündüzü,gündüzleri geceyi beklersin.günler geçer aylar geçer ama ona bir türlü ulaşamazsın.sadece beklemek gelir elinden.onunla buluşmak için toprağa merhaba diyeceğin günü beklemen gerekir.
