aslında babamı dayak yerken görmek sevindirmeli beni. çünkü bana her akşam bağırır, azarlar, hakaret eder, dertlerimi anlamaz. annemede aynı şeyleri yapar. babamla hiç muhabbetim olmaz. esprilerine kolay kolay gülmem çünkü espri yapmaz. ama sonuçta babam. içim parçalanır. toplarım mahalleyi çekerim emaneti sikerim adaleti.
babayı kavgada dayak yerken, görmek çocuğun yaşla ilgili durumudur. çocuk eğer, gençse babasıyla kavga eden kişiye saldırır. şayet orta yaşın üzerindeyse ayırmaya çalışır. önce durumu etüt eder, anlamaya çalışır. lakin dayak yiyen, baba haksızsa oğlu o kişiden özür bile diler. ama babası haklıysa o kişinin pek şansı yoktur.
Eğer baba çocuk tarafından çok seviliyorsa idolden ziyade bu travma çocuğun bütün insanlığa karşı nefreti ve feci derecede kavgacı bir kişiliği olmasına sebebiyet verir, zira artık onun için vakti geldiğinde bütün insanlık sıradan dövülmeyi hakediyordur, çünkü insanlar onun çok sevdiğine acımamıştır.
sinirlerin tepeye zıplaması ve o an oluşan duygusal karmaşa ile fırlayan testesteron ve adrenalin seviyesi nedeniyle babayı bile dövenleri hastanelik edene kadar dövebilirsiniz arkadaşlar. bunun içn birde deyimimiz vardı. *
