bazen küçük sebeplerle, bazense ergenlik döneminde saygısızlığın farkına varmadan yapılan eylemin arkasında durmaktan çıkan kavgalardır. arada babayı yatıştıracak bir anne de yoksa durumun daha zorlaşması halidir. saçma bir mevzu üzerinde saatlerce tartışıp odaya gidip kapıyı şiddetlice çekerek tavır koyduğunu sanmak farklıdır, ortada bir sebep yokken içkili gelen babanın elinden yüzde hissedilen fiske farklıdır. iki durumun da yaşanmasından sonra aynı olan tek şey: değil tartışacak, konuşacak bir babanın olmadığını farketmenizle önceden yediğiniz fiskenin sizde aynı bakış açısını sağlamasıdır: "ben çocuğuma böyle davranmayacağım." dır.
Baba ben artık büyüdüm hayatıma çok karıştığının farkında mısın!
-Bak sen lisede iyice bozuldun bu evi terkederim haa baba diye gelme yanıma bir daha!
Defol git ya bıktım senden dırdır bi susmuyosun ya yeter artık bende giderim ne lan bu böyle giden gidene!
-Eşek sıpasına da bak ahir zaman karıcım böyle çocuklar sapıtıyor işte!Sana güvenim yok bundan sonra
Çokta fifi
-Eşoleşeğin kızı yıkıl karşımdan..
Peki
15ten sonra sık sık yapılan çıkan anlaşmazlıkların boyutuna göre çevreye verilen zararın belirlenebileceği çocuğun psikolojisinin ilerde durumunu belirleyen olanın anneye olduğu eylemdir.bizim evde her akşam olur.
* kavganın sebebine ve şiddetine göre sonucun belirleneceği olay.bu kavgalardan sonra annelerin yardımıyla barış ortamı sağlanmaya çalışılır. kavga sonunda babanın uyguladığı cezalarda vardır. cezalar anne tarafından bildirilir. bunlardan en bilinenleri, harçlık kesintisi, geçici süre evden uzaklaştırma**, oda hapsi, bisikletin kilitlenmesi gibi.. sonuç olarakta, canın sıkıntısı, iç gıcırtısı, karın ağrısı, kusma, bulantı.. *
