Gayet olağan bir durumdur. Ama en mantıklı olanı aile içinde siyaset konuşmamak. Kafanız rahat olur en azından. Baban kalkıp illa şu partiye oy Atacan filan derse hop demek lazım o ayrı.
zordur. zaman zaman hayatı çekilmez kılar.
çocuğuna yaşamı öğretmek olan baba, baskın çıkmaya çalışacaktır.
çatışmalar... çatışmalar... aile içi huzursuzluklar...
buna benzer durumu yaşayan bir arkadaşım babası için "bazen zalimden alim, alimden de zalim doğar" demişti.
Baba ister ki her zaman o küçük çocuk olarak kalsın çocuğu, onun dediklerini doğru bellesin, onaylasın çünkü baba doğruyu söyler. Ama zaman geçtikçe çocuk tek doğru olmadığını anlayacaktır, artık büyümüştür ve onun da kendine ait fikirleri, düşünceleri olacaktır. Ve baba çocuğunun büyüdüğünü bir türlü kabul etmeyecektir, bunun sonucu egemenlik çabası başlayacaktır. Olayın özeti budur efendim.
babama ne söylersem söyleyeyim fikri değişmez.
oy kullandıktan sonra birbirimize hayırlı olsun deriz.
birde seçim sonrası televizyon izlerken evde hem sevinen hem üzülen taraf oluyor.
Çok zordur. Evet çok zordur. Laflar dilinizin ucuna gelir ama orda kalırlar öylece. Oysa ki söyleyecek çok şeyiniz vardır ama tatsızlık çıkmasın diye susmak zorunda kalırsınız.
eğer babanızla aranız iyiyse yani samimi iseniz çok zevkli ve hararetli tartışmalara sohbetlere neden olur ama pek samimi değilseniz evde genellikle siyasetten uzak bir görüntünüz vardır.
