insana bir yandan zevkli dakikalar yaşatıp, bir yandan da acı veren dakikakalar yaşatacak olaydır.
yaz tatili olup okulların da kapanmasından ötürü, her allahın günü sabah kahvaltıyı yaptıktan sonra akşam ezan okunana kadar itler gibi top oynuyordum. bu kadar topla zaman geçirmeme dayanamayan ayakkabılarım bu duruma isyan edip paramparça oldular. ben ise daha alınalı 1 ay bile olmayan spor ayakkabılarımın yırtıldığını babama söyleyemiyordum. ama babam bir cumartesi günü ayakkabılarımın yırtık olduğunu görüp içerlenmiş ve bana "yarın senle ayakkabı almaya gidiyoruz koçum" demişti. bende bunu duyunca sevinçten çığlık çığlığa olmuştum. o gece uyuyamayıp hep yarın olmasını beklemiştim. sonunda o istediğim ışıklı spor ayakkabısını alabilecektim. yarın oldu ve babamla tek tek ayakkabıcıları dolaşmaya başladık. ilk gördüğümüz ayakkabıcıya girdik ve;
babam:Selamün aleyküM usta.
ayakkabıcı:Aleyküm selam abi.
babam:bu çocuğa göre ayakkabı var mı usta?
ayakkabıcı:tabi abi vardır. nasıl bir şey istersiniz?
ben:şöyle ışıklı mışıklı fiyakalı bir şey olsun amca.
ayakkabıcı:vaaay yakışır yıldızlara. bak bunlar nasıl?
ben:aaa tam istediklerimden baba bunlar.
babam:tamam oğlum. ne kadar bu ayakkabılar usta?
ayakkabıcı:60 lira abi.
babam:hımm. çok pahalıymış ama. neyse oldu biz sonra uğrarız usta.
ben büyük bir hayal kırıklığıyla dudaklarımı büzerek mutsuz mutsuz yürürken tam tamına 6 saattir yollarda olduğumuzu farkettik. babam da saatin geç olmasından kaynaklı ayakkabıyı bir an önce almak için 30-35 tane ayakkabıcıya girip çıktıktan sonra ilk gördüğümüz ayakkabıcıya girecektik. tam kapanmak üzereyken gördüğümüz bir ayakkabıcıya girdik ve;
babam:selamün aleyküm usta.
ayakkabıcı:aleyküm selam abi.
babam:bu çocuğa göre ayakkabı var mı usta?
ayakkabıcı.olmaz mı abi vardır. al bak yakışıklı sana sivri uçlu kundura.
ben:yaa baba ben kundura istemiyorum. ışıklı spor ayakkabısı istiyorum.
babam:Tamam oğlum. ışıklı spor ayakkabı var mı usta?
ayakkabıcı:Vardır abi. vuyur.
babam:hmm bak bu güzelmiş. fiyatı da ucuzmuş bunu alalım mı oğlum.
ben:(buruk bir sevinçle) olur baba.
babam:bari bunun 1 numara büyüğünü getirsene usta.
ayakkabıcı:vuyur abi.
babam:giy oğlum şunu ayağına.
ben:baba bu çok büyük olmadı mı ayağıma?
babam:oğlum seneye de giyersin.
ben:Baba ben bunu seneye değil ölene kadar giyerim heral.
babam:yok oğlum en az 1 sene giyersin.
ben:baba bu ayakkabılar cumhuriyet döneminde mi yapılmış. renkleri neden bu kadar soluk.
ayakkabıcı:sileriz hemen parlar yakışıklı. kafanı yorma.
ben o hayalimdeki ayakkabıyı alamasam da gene ışıklısına kavuşmuştum ve buruk da olsa bir sevinçle eve gelmiştim. mahalledeki çocuklara ayakkabılarımın ışıklarını yakarak hava atmaya çalışıyordum. onlarndan "vaaavv ayakkabıya bak!" demelerini beklerken hiç bir tepki vermemeleri beni şaşırtmıştı. o günden sonra ayakkabımlarımı düzgün kullanmaya özen göstermiştim.
ayın 15inde giderdik, babam hep beğendiğim ayakkabıyı alırdı ama bütün ay sıkıntı çekerdik şimdi tabii o zamanlar maddi sıkıntılar içindeydik ama mutluyduk, şimdi de mutluyuz ama kem küm eksikler var.
baba en pahalılarına gider, kaliteli olsun ister. siz de oldukça uygun fiyatlı olanlara kaçarsınız. aklınızda babaya başka şeyler de aldırmak istemenin etkisidir bu çoğu kez. yani yüzünüz olsun istersiniz.
senin beğendiğini o beğenmez, onun beğendiğini sen beğenmezsin.
ayakkabı dükkanlarında kaos söz konusudur.
''bu su geçirir, bu çabuk yırtılır, bundan önce böyle bir ayakkabı aldık'' baba tarafından duyulan sözlerdir.
baba tarafından ısrarlar sorulan ''fiyatı nedir bunun?'' sorusu ayakkabıcı tarafından ''fiyatı hallederiz abi. yeter ki çocuk beğensin.'' cevabıyla sürekli karşılaşmaktadır.
ilginçtir ki en beğendiğiniz ayakkabının sizin ayağınıza göre olanı bulunmaz. güya depolara inilir çıkılır, başka bir ayakkabı getirilip bir de şunu dene denir.
yoldan geçen bir tanıdık ise ''ver parayı kendisine genç kendi gitsin arasın bulsun.'' der. bu amca yüreklere su serpse de baba çocuğunu yalnız bırakmaz.
ayakkabının dış görünüşünden çok rahatlığına dikkat eder. e tabi, onların eskiden giydikleri ayakkabıların pek rahat olduğu söylenemez. rahat olsun diye alışkanlık yapmıslar. ama artık bütün ayakkabılar rahat. bunu bilmeliydin baba.
bu paraya bu ayakkabı olur mu yahu? eşek derisinin üstüne marka yapıştırsınlar bir dakika düşünmez alırsınız. size marka olsunda nolursa olsun. şeklinde satıcının önünde yapılan bir azarlama sonunda kıyılamaz alınır o ayakkabı.
bundan tam 6 yıl önceydi. yeni bir bot istiyorum diye tutturmam sonucunda apar topar mağazaya götürmüştüm babacığımı. ve sayesinde 38 numara ayaklarıma 40 numara bot almak mecburiyetinde kalmıştım. çünkü büyümekteydim ve tabiki ayaklarımda büyüyecekti. haa büyüdüler mi diye sorarsanız hayır ki zaten yeterince büyükler. öyleki canım babamın sayesinde ben koca botlarla ve çirpi bacaklarla safinazca yürüyerek bi müddet okula gitmiştim. halen o botlar durur ve ben itiraf ediyorum ki giyerim. *
seçtiğin ayakkabıdan vaz geçirmek için ayakkabı anatomisinin ağzından girip burnundan çıkan bir figüre dönüşür babalar bu esnada, arada dünya ekonomisi ve iklimlere de değinir. en sonunda küfür edip fikrince sikimtirik olan o ayakkabıyı satın almak için kaç saat çalışması gerektiğini hatırlatır ve suçluluk duygusu yaratmak üzere altın vuruşu yapar.
baba- şu ayakkabı ne kadar?
görevli- bakalım hemen şurada yazacak...hımmmm.hööömmm.. 278 lira..
baba- peki bunların 46 numarası var mı?
görevli-depoda olacaktı abi getireyim isterseniz.
baba-yok yok sağol.. hımmm. hööömm. tuuurrss. peki onlar ne kadar.
görevli-aynı abi 278 lira.
baba-ama bu daha küçük daha az malzeme kullanılmış.
görevli-beyefendi bunlar sabit fiyatla fabri.....vıdı...vıdı...
büyük strestir. beğendiğin modeli babanın onayı olmadan söyleyemezsin spor ayakkabı istesen 2 güne yırtarsın der bunlar açılır der ki genelde haklı çıkar çok beğendiğin ayakkabıya gidersin pahalıdır babanda bakar kıyamaz oda istiyorsan alayım der senin için o ayakkabıda olsa da evet diyemezsin böyle uzun bakınmalar dan sonra bir ayakkabı alırsın ve genelde o ayakkabıyı beğenmezsin sonraki günlerde baban sorar neden giymiyorsun beğenmedim diyemezsin desen sen seçtin ya der kısaca kişi hiç bir şekilde bu alışverişten mutlu ayrılmaz.
babamla bir gün yine yardırdık ayakkabıcılar çarşısına.henüz liseli bile değildim. tanıdıkları var. benim derdim krampon aldırmak okuldan istiyorlar bahanesiyle.topa falso verdiğim hayaliyle sabahladığım geceler. neyse başladılar kankasıyla muhabbete dedi bizim döle spor ayakkabı lazım. tabi o mağaza da yok ben kıvırıp çeviriyorum.
en sonun da kankası dayanamadı çıkardı lastik ermeneği bu nasıl dedi.abi şu sipor iyiymiş dedim.
