bazen baba duvarmışcasına duvara vurulur. çıkan ses ne kadar çok olursa o kadar hınç alınır.
babama vuracak kadar sinir olmadım hiç. ya da cesaret edemedim çünkü hiç birşey aynı kalmazdı. duvarla idare ettim.
(bkz: KARI KOCA ARASINA GiRMEMEK) EN AKILLICA EYLEMDiR. AYNI DURUMU YAŞAYIP ERTESi GÜN ONLARIN CAN CiĞER KUZU SARMASI DURUMUNDA SENi DÜŞMAN GÖRMELERiNDEN DAHA iYiCE BiR DURUMDUR.
acısını ve vicdan azabını bir ömür boyu çekmek olacaktır sonu kanımca.. derin yaralar açar ruhun bir köşesinde.. bence böyle bir şey yapılmamalı, baba dark side'a geçse bile..
sebep her ne olursa olsun sinirine hakim olman gereken en bıçak sırtı anda olmaktır.
bence anne ya da babaya vurmak vuranın yüreğinde acı bırakır, vicdan yükü taşır.
(bkz: yapma evladım)
edit:imla
baba, baba olsa o kafayı yemezdi, baba, baba gibi baba olsa anneni dövmezdi, sen evlat gibi evlat olsan babana vurmazdın, yani nereden bakarsanız bakın köküne dinamit konulmuş bir aile profilidir.
