her evladın birincil amacı hayattan, herkesten, diğerlerinden çok babasına karşı kendini ispat etmiş olmaktır, her alanda en az bir adım ilersine geçebilmektir. her şeyi yapıp tek bir alanda bile ona yenilse huzur bulamaz, gölgesinde kalmış gibi hisseder.
yerli veya yabancı bir çok başarılı insan ödül alırken babasını anmasının altında bu gerçek yatar. peki, evlada geçilmek babaya koyar mı? hayır. bilakis mutlu eder.
babanın yıllardır öğüt verdiği,karakterini oturtmaya çalıştığı evladının,gün gelip ona aslında ondan artık daha çok şey bildiğini,ona öğretecek bir şeyin kalmadığını zannettiğini söylemektir.her insan babasını geçtiği sanar ama hiç bir zaman geçemeyeceğini geç anlar.
