hiçbir zaman bize sahip çıkmadığın için piç gibi ortada kaldık. hala daha "ben size para verdim." diye savunma moduna geçiyorsun. ulan keşke para vermeseydin de bize sahip çıksaydın, sevseydin. inan daha mutlu olurduk.
babama şöyle demek isterdim: "küçükken en çok sana güvenen çocuklarına karşı daha düşünceli ol, daha anlayışlı ol. onlara baba sevgisini hissettir. bir çocuk her zaman "kapı gibi babam var benim" demek ister. sadece maddi olarak değil, manevi olarak da öyle. bilir ki zorda kalsam sağlığı el verdikçe koşacak bir babam var. biz uzağız ve ben senle bu kadar uzak olduğum için çok üzgünüm."
anlayacağını bilseydim eğer
benim de bir baba olarak arayıp dertleşeceğim, dertlerimi söyleyip beni yönlendirmesini bekleyeceğim bir babam olsun isterdim. ama benim babam evlilik sürecimde eşime ve ailesine karşı yaptıkları hataların üstüne o hatalardan ötürü benim yaşadığım sıkıntıları görmezden geldiler, benim yani evlatlarının yanında olmaktansa saçma sapan bir gurur yapmayı tercih ettiler. şimdi aramızda dağlar var. ayda yılda memlekete gidince konuşuyoruz ama bir sıcaklık yok, sanki mecburi hizmetmiş gibi yaptığım bir şey. çocukları görsünler diye gidiyoruz işte.
baba ben çok bunaldım şu üniversiteden, bir sürü mal insan dolu, ben buraya ait değilim, 1 sene daha kalıp daha iyisini yaparım dedim dinlemedin ille de git dedin.
baba olmuyor anla artık, okulu bırakıp daha da iyi bir üniversite için hazırlanmak istiyorum.
Bir kere olsun "aferin kızım" demedin bana . ilerde bir şeyleri başardığımda bu senin desteğinle değilde kendim çabaladığım için başardım. Yinede babamsın ve seni seviyorum .
Keşke sorumluluk sahibi bi adam olsaydın da aile olarak kalsaydık. Bak hiçbirimizden geriye anı bile yok artık o çocukluk resimlerime baktığımda çok başka birilerini görüyorum onlar bizsek şimd burada tek başına mücadele eden kim bu ben miyim. Kötü biri olsaydın da olurdu. Ama sen sorumsuzdun. Bak sana seslenmem gereken sıfatı söyleyemiyorum bile o kadar tutuk o kadar yabancıyım o kelimeye yıllardır. Filmi falan yapıldı al pacinolu falan. Gariptir bi otobüs var burada servis otobüsü benden bi kaç yaş büyük bi genç kullanıyor o otobüs sarı kırmızı desenli onlarda galatasaraylı bence arkasında gölgesi yeter yazmışlar. Ben senin etrafımda olmandan tiksinirken o adama gölgesi yetiyormuş nasıl bir duygudur acaba bu sence? Sana da gölgesi yetiyor muydu?
