babaya karşı gelmek dayılanmak olmaz. ataya saygısızlık bizim örf ve adetimizde yoktur. babalarına dayılanan asi gençlik askere gittiğinde süt dökmüş kedi gibi olurlar. hani dayılığın nerede kaldı, babana racon kesiyordun. ne demişler askerliğini yapmayan adam olmaz diye, çok doğru bir laftır. babaya elinden geldiği kadar karşı gelmemeye çalışacaksın, eğer beddua ederse kesin tutar iki yakan bir ömür boyu bir araya gelmez.
ergenliğin verdiği hezeyanla herhangi bir sebepten babaya atarlanmak ve artistlik yapmaktır. suratınızın ortasına yediğiniz şamarla kendinizi yerde bulmanız bir olur. baba lan bu, affetmez yapıştırır valla tokatı!
hoş ben anneme de atarlandığımda aynı şey oluyordu. en iyisi siz susup oturun . anaya babaya atarlanıp artistlik yapmayın.
yalnız, babadan dayak yedikten sonra kapıyı çarparak sokağa çıkıp "kaçıcam lan bu evden göreceksiniz" diye gözü yaşlı bir şekilde uzaklara bakılarak sigara içilen bir an vardır ki...dayak yeme ritüelinin olmazsa olmazıdır.
Gençliğin verdiği 'bana karışamazsınız' havalarıyla babaya karşı çıkmaktır. Ama bir yerde cahilliktir bu çünkü; kişi babanın yufka yürekli olduğunu ve derdini güzelce anlatınca sana yardım edeceğini ve çözülmeyecek sorunun olmadığını bilmemektir.
